بررسی تغییرات نواری و اختلالات هدایتی در الکتروکاردیوگرام بیماران مبتلا به اسکلروز سیستمیک در مقایسه با گروه کنترل غیرایسکمیک و ارتباط آن با علایم و شدت بیماری

درگیری قلبی در بیماری اسکلروز سیستمیک شایع می باشد. فیبروز میوکارد یافته‎ی اصلی درگیری قلبی در بیماران مبتلا به اسکلروز سیستمیک می باشد. با توجه به اینکه درگیری قلبی به عنوان یک فاکتور با پیش آگهی بد بیماری در اسکلرودرمی شناخته شده است یافتن یک روش امکان پذیر و غیرتهاجمی ارزشمند خواهد بود. در مطالعات اخیر وجود Fragmented QRS complexes (FQRS) در نوارقلب در ارتباط با اسکار و فیبروز نشان داده شده است.

مطالعه حاضر یک مطالعه مورد- شاهد از فروردین 1398 تا اسفند 1398 است که در بیماران مبتلا به اسکلرودرمی مراجعه کننده به درمانگاه روماتولوژی بیمارستان شریعتی و افراد غیرایسکیمک مراجعه کننده به درمانگاه قلب بیمارستان شریعتی در گروه کنترل منطبق بر سن و جنس با گروه بیماران انجام شده است.

از میان 141 فرد مبتلا به اسکلروز سیستمیک، 127 نفر (81/85%) زن و 21 نفر (19/14%) مرد بودند. 61 نفر (2/%41) از مبتلایان به اسکلرودرمی و هشت نفر (9/%7) از افراد گروه کنترل در این مطالعه دارای تغییرات FQRS در نوار قلب خود بودند. در این مطالعه در مقایسه بین گروه بیماران مبتلا به اسکلرودرمی و افراد گروه کنترل، فاصله های QRS، QTc و Tp-e به طور معناداری در بیماران مبتلا به اسکلروز سیستمیک بزرگ تر از افراد گروه کنترل بود. فراوانی تغییرات FQRS، LAHB و LPHB در مبتلایان به بیماری اسکلروز سیستمیک به شکل معناداری در مقایسه با افراد گروه کنترل بیشتر بود.

یافته‎ FQRS در نوار قلب بیماران مبتلا به اسکلروز سیستمیک که علایم قلبی واضحی ندارند ممکن است نشان دهنده فیبروز میوکارد باشد و پیش بینی کننده بروز اختلالات قلبی در آینده می باشد.