رابطه تاب آوری، عزت نفس و رضایت از مدرسه با شادکامی با واسطه گری خودکارآمدی در دانش آموزان دختر

عوامل متعددی با افزایش سطح خودکارآمدی در دانش آموزان ارتباط دارد که افزایش خودکارآمدی منجر به بهبود وضعیت تحصیلی دانش آموزان می شود و با توجه به اهمیت خودکارآمدی هدف این پژوهش تعیین رابطه تاب آوری، عزت نفس و رضایت از مدرسه با شادکامی با واسطه گری خودکارآمدی در دانش آموزان دختر بود.

این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش دانش آموزان دختر دوره متوسطه دوم مناطق 2 و 5 شهر تهران در سال تحصیلی 1402- 1401 بودند. حجم نمونه 400 نفر در نظر گرفته شد که با روش نمونه گیری خوشه ای تک مرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه های شادکامی آکسفورد، تاب آوری کانر و دیویدسون، عزت نفس کوپر اسمیت، خودکارآمدی نوجوانان موریس و خرده مقیاس رضایت از مدرسه مربوط به مقیاس چند بعدی رضایت از زندگی دانش آموزان صورت گرفت که ضریب آلفای کرونباخ پرسشنامه ها به ترتیب 93/0، 91/0، 89/0 و 88/0 و 88/0 به دست آمد و روایی صوری و محتوایی آنها با استفاده از  نظر متخصصان تایید شد. داده ها با روش های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر در نرم افزارهای SPSS و AMOS تحلیل شدند.

یافته ها نشان داد که مدل رابطه تاب آوری، عزت نفس و رضایت از مدرسه با شادکامی با واسطه گری خودکارآمدی برازش مناسبی داشت. همچنین، هر سه متغیر تاب آوری، عزت نفس و رضایت از مدرسه بر شادکامی اثر مستقیم و معنادار داشت (05/0>P). علاوه بر آن، تاب آوری، عزت نفس و رضایت از مدرسه با واسطه گری خودکارآمدی بر شادکامی اثر غیرمستقیم و معنادار داشتند (05/0>P).

با توجه به نتایج برای افزایش و ارتقای شادکامی دانش آموزان می توان زمینه را برای بهبود تاب آوری، عزت نفس، رضایت از مدرسه و خودکارآمدی فراهم کرد.