تصویر ایران در مسیر خونخوار، اثر الا میر

ت
تصویرشناسی «دیگری» را موضوع اصلی خویش قرار داده و با تکیه بر تحلیل تصاویر به معرفی آن می پردازد. این تصاویر از یک سو، حاصل مشاهده ها و داوری های نویسنده از دیگری، و از سوی دیگر، حاصل تفکرات و ذهنیت وی می باشد. در این بین، سفرنامه ها نیز نقش مهمی در معرفی دیگری ایفا می کنند. در واقع، مطالعه بیگانه همواره موضوع اصلی ادبیات سفر است. پژوهش حاضر، به مطالعه تصویر ارائه شده از کشور ایران پس از جنگ جهانی دوم در سفرنامه الا میر، نویسنده زن اهل سوییس می پردازد. در این مقاله، ابتدا نقش فضای جغرافیایی و تاریخی تصویر شده را در معرفی «دیگری» طبق نظریه منظره و طبیعت نزد میشل کولو مورد مطالعه قرار خواهیم داد. سپس، با تکیه بر تعاریف «خود» و «دیگری» از دانیل هانری پاژو، به بررسی شکل گیری این تصاویر خواهیم پرداخت، حقایق فرهنگی و اجتماعی جامعه ایرانی را از دید نویسنده مورد مطالعه قرار خواهیم داد و از خلال آن، تاثیرات برخورد با دیگری بر روی خود را نیز مطالعه خواهیم نمود.