چالش های رفتاری و دلبستگی در خانواده های فرزندپذیر ایرانی: یک تحقیق کیفی پدیدارشناسانه

این مطالعه به بررسی چالش های رفتاری و مسائل دلبستگی که کودکان فرزندخوانده در خانواده های ایرانی با آن مواجه هستند، چگونگی پاسخ والدین فرزندپذیر به این چالش ها و ادراکات والدین از دلبستگی پرداخته و به دنبال ارائه توصیه های عملی برای بهبود سیستم های حمایتی در مراقبت های پس از فرزندخواندگی بوده است.

یک رویکرد کیفی پدیدارشناسانه با استفاده از تحلیل پدیدارشناسی تفسیری (IPA) به کار گرفته شد تا تجربیات زیسته مادران فرزندپذیر در ایران درک شود. داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختارمند عمقی جمع آوری شدند و با استفاده از نرم افزارهای PYTHON و MAXQDA برای شناسایی مضمون های تکراری مربوط به چالش های رفتاری، پاسخ های والدین و ادراکات دلبستگی تحلیل شدند.

نتایج پژوهش نشان داد که کودکان فرزندخوانده در ایران اغلب با چالش های رفتاری قابل توجهی شامل اختلالات دلبستگی، مشکلات تنظیم هیجانی و تاخیرهای رشدی مواجه هستند. این مسائل اغلب به آسیب های روانی اولیه و مراقبت های ناپیوسته مرتبط هستند. والدین فرزندپذیر از راهبردهای مقابله ای مختلفی مانند ایجاد محیط های ساختارمند، جستجوی راهنمایی حرفه ای و اتکا به حمایت های عاطفی شبکه های اجتماعی خود استفاده می کنند. با این حال، بسیاری از والدین به دلیل انگ اجتماعی، پنهان کاری در مورد فرزندخواندگی و احساس ناکارآمدی، در ایجاد دلبستگی ایمن با فرزندان خود دچار مشکل هستند.

این مطالعه بر شیوع چالش های رفتاری و مسائل دلبستگی در میان کودکان فرزندخوانده در خانواده های ایرانی تاکید داشته و بر لزوم تقویت سیستم های حمایتی از جمله خدمات مشاوره ای و منابع آموزشی برای خانواده های فرزندپذیر تاکید نمود. همچنین مطالعه حاضر بر لزوم ایجاد برنامه های آگاهی بخشی عمومی و اصلاح سیاست گذاری برای ارتقای سلامت روانی و عاطفی کودکان فرزندخوانده و خانواده های آنان در ایران تاکید نمود.