ارزیابی وضعیت عصبی و عروقی پا در بیماران دیابتی مراجعه کننده به درمانگاه دیابت بیمارستان دکتر شریعتی در سال 83 - 1382

عوارض پا یکی از مهمترین و هزینه سازترین مشکلات بیماران دیابتی است. قسمت عمده این عوارض بعلت درگیری های عصبی-عروقی حادث می شوند.
مطالعه بر روی 142 بیمار دیابتی درمانگاه دیابت بیمارستان دکترشریعتی طی آذرماه 1382 تا شهریور 1383 صورت گرفت. پس از اتمام جمع آوری اطلاعات، با استفاده از پرسشنامه و انجام آزمون های عصبی و عروقی بر مبنای روش های استاندارد، اطلاعات خام بررسی و آنالیز شدند.
با توجه به حس نکردن مونوفیلامان در بیش از یک نقطه، 9/23 درصد بیماران دارای نوروپاتی بودند. 3/6 درصد برخورد سوزن با پوست را احساس نکردند و 4/13 درصد لرزش ناشی از دیاپازون 128هرتز را احساس ننمودند. در کل براساس مثبت شدن هریک از سه روش قبل، 1/26 درصد دارای نوروپاتی بودند. برطبق معیار میشیگان، 7/42 درصد دارای نوروپاتی بودند. با در نظر گرفتن مجموع علایم و نشانه ها، 61 درصد دارای نوروپاتی بودند. در بررسی ABI، 6/10 درصد دارای اختلال عروقی بوده و مجموعا در 8/8 درصد موارد حداقل یکی از نبض های محیطی در هر دو پا لمس نمی شد. 9/16 درصد موارد از لنگش متناوب شکایت داشتند.
به نظر می رسد استفاده از مونوفیلامان، بهترین روش بررسی نوروپاتی در پای بیماران دیابتی است. همچنین شکایت از لنگش متناوب برای تشخیص بیماری عروق محیطی بیماران دیابتی چندان قابل اعتماد نیست و استفاده از شاخص های عروقی برای این منظور توصیه می شود.