بررسی رابطه تروما و سقط جنین در موارد ارجاعی به سازمان پزشکی قانونی تهران در سالهای 1380-1379

تشخیص سقط متعاقب ضربه یکی از وظایف اصلی و مهم پزشکان قانونی است. در این مطالعه سعی شده است تا حد امکان رابطه بین تروما و سقط جنین مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گیرد و راهکار مناسبی در برخورد با موارد خاص ارایه گردد.
این مطالعه به صورت آینده نگر، توصیفی و مقطعی انجام گرفته است و مجموعا 50 خانم باردار که به دنبال ایراد تروما به بدن و ادعای سقط جنین به بخش معاینات ستاد مرکزی سازمان پزشکی قانونی در طی 8 ماه مراجعه نموده بودند مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها با نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
بیشترین تعداد مراجعه کنندگان در گروه سنی 30-25 سال قرار داشتند. 26 نفر (72 درصد) تهرانی و 14 نفر (28 درصد) شهرستانی بودند. از نظر شغلی اغلب خانه دار و از نظر تحصیلی غالبا دیپلم و زیر دیپلم بودند. سابقه سقط قبلی در 5 نفر (10 درصد) و نسبت فامیلی نزدیک با همسر در 6 نفر (12 درصد) وجود داشت. متوسط سن حاملگی در مراجعه کنندگان 13.8 هفته و متوسط تعداد زایمان 1.1 زایمان بود. آثار ضرب و جرح در نواحی شکم و لگن در 6 نفر (12 درصد) و آثار تروما در سایر قسمتهای بدن در 25 نفر (50 درصد) وجود داشت. علایم تهدید به سقط به صورت خونریزی واژینال در 33 نفر (66 درصد) وجود داشت که در 31 مورد فاصله زمانی بین تروما و علایم تهدید به سقط کمتر از 24 ساعت و در 2 مورد بیش از 24 ساعت بود. در 14 نفر (28 درصد) رابطه بین تروما و سقط جنین یا زایمان زودرس مورد تایید قرار گرفته بود. در 21 نفر (42 درصد) ادعای ترومای و سقط جنین مورد قبول واقع نشده بود. در 15 نفر (30 درصد) علایم تهدید به سقط و آثار تروما در بدن وجود داشت ولی سقط رخ نداده بود.
تروماهای وارده به بدن خانم های باردار در صورتی می تواند منجر به سقط جنین و زایمان زودرس شوند که اولا نسبتا شدید باشند، ثانیا علایم تهدید به سقط به فاصله اندکی پس از وارد آمدن به بدن ایجاد شده باشد.