بررسی دوز پرتوی رسیده به پستان غیر درگیر، طی پرتو درمانی بیماران مبتلا به سرطان پستان ماستکتومی شده در 3 بیمارستان در تهران

دوز رسیده به پستان غیر درگیر در طی پرتو درمانی پستان در بیماران ماستکتومی شده باعث افزایش بدخیمی ثانویه در آن ناحیه می شود و از آن جایی که در بخشهای مختلف رادیوتراپی در کشور، برای درمان پستان ماستکتومی شده با توجه به نظر رادیوتراپیست و امکانات تجهیزاتی و موقعیت بیمار(Setup)، روش درمانی خاصی مورد استفاده قرار می گیرد لذا در تحقیق حاضر میزان دوز رسیده به پستان غیر درگیر در بیمارانی که ماستکتومی و سپس رادیوتراپی شده اند، در 3 بیمارستان H1،H2 وH3 در شهر تهران اندازه گیری و با یکدیگر مقایسه شد. در تحقیق حاضر که از نوع توصیفی- مقطعی است، 69 بیمار، در محدوده سنی 75-25 سال که ماستکتومی یک طرفه شده بودند مورد بررسی قرار گرفتند. اندازه گیری با استفاده از تراشه مکعبی ترمولومی نسنت (Thermo Luminescent Dosimeter=TLD) که در نقاط مختلف روی پستان غیر درگیر قرار داشت، صورت گرفت. برای پرتودهی، دستگاه کبالت- 60 مورد استفاده قرار گرفت. نتایج به دست آمده، نشان می دهند که دوز رسیده به پستان غیر درگیر در بیماران درمان شده در بیمارستان H3 به طور قابل ملاحظه ای کمتر از مقدار آن در بیمارستان H2 بود (P<0.05). اگر چه مقدار دوز در بیمارستان H1 نیز کم تر از آن در بیمارستان H3 بود ولی این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود (P<0.05). در تمام موارد افزایش فاکتورهایی مانند حجم ناحیه درگیر، میزان ضخامت و پهنای قفسه سینه بیمار، باعث افزایش میزان دوز رسیده به پستان غیر درگیر شد. همچنین با نرمالیزه کردن دوز پستان به دوز ورودی و حجم ناحیه درگیر، نیز بیمارستان H2 بیشترین و بیمارستان H3 کمترین مقدار را نشان دادند. به نظر می رسد، مهم ترین عامل افزایش دوز پستان غیر درگیر در بیمارستان H2 طرز خواباندن بیمار بود و لذا پیشنهاد می شود از این روش برای درمان استفاده نشود و حتی الامکان روش درمانی بیمارستان H3 مورد استفاده قرار گیرد.