آثار اجتماعی و روحی بازنشستگی اعضای هیات علمی: مورد مطالعه در دانشگاه تهران

مقاله حاضر آثار اجتماعی، روحی و روانی بازنشستگی در میان اعضای هیات علمی دانشگاه تهران را بررسی می کند. این موضوع به دلیل مسائل خاص بازنشستگان و سالمندان در جوامع مختلف اهمیت بسزایی دارد و مورد توجه اقشار مختلف جامعه نیز است؛ زیرا تا زمانی که وضعیت اقتصادی، اجتماعی، روحی و روانی یک بازنشسته سر و سامان نداشته باشد، کارکنان امروز به دلیل نگرانی از آینده خود با دلگرمی و علاقه فعالیت نخواهند کرد و بهره وری آنها به شدت کاهش پیدا می کند.
در این مقاله از طریق یک مطالعه پیمایشی، وضعیت بازنشستگی اعضای هیات علمی دانشگاه تهران و آثار و عواقب بازنشستگی این قشر بررسی می شود. بر اساس یافته های این تحقیق اعضای هیات علمی بازنشسته علاوه بر مشکلات معیشتی و اجتماعی دارای مشکلات متعدد روحی و روانی از جمله: افسردگی، نگرانی از آینده، احساس پوچی و بی مصرفی می باشند. برای کاهش این مشکلات، براساس یافته های تحقیق پیشنهاد «بازنشستگی تدریجی» به جای «بازنشستگی یکباره» ارائه شده است.