بررسی اثر بخشی تزریق کلسیم گلوکونات در پیشگیری از بروز هیپوکلسمی در نوزادان پره ترم

هیپوکلسمی یکی از اختلالات شایع متابولیک دوران نوزادی است. شیوع آن در نوزادان زودرس تا 30 درصد گزارش شده است. هیپوکلسمی با توجه به زمینه سازی برای بسیاری از مشکلات دوران نوزادی و عوارض دراز مدت قابل توجه آن مانند عقب ماندگی ذهنی افت تحصیلی ناتوانی جسمی و... از اهمیت قابل ملاحظه ای برخوردار است. در مطالعه حاضر تاثیر تزریق کلسیم گلوکونات در پیشگیری از بروز هیپوکلسمی در نوزادان پره ترم مورد بررسی قرار گرفته است.
در این پژوهش که بصورت کارآزمایی بالینی تصادفی شده کنترل دار دو سوکور انجام گرفت 80 نوزاد زودرس (سن حاملگی کمتر از 37 هفته ازاولین روز آخرین قاعدگی مادر) در دو گروه 40 نفری آزمون و کنترل مورد بررسی قرار گرفتند. پس از نمونه گیری ساعت اول به گروه آزمون 1ml/kg کلسیم گلوکونات 10% تزریق شد (رقت 0.5) و به گروه کنترل همان مقدار نرمال سالین بصورت تک دوز وریدی تزریق گردید و در ساعات 24 و 48 و 72 پس از تولد غلظت کلسیم کل سرم مورد سنجش قرار گرفت.
یافته های مطالعه بروز هیپوکلسمی در گروه دریافت کننده کلسیم گلوکونات را 16 نوزاد (40 درصد) و در گروه کنترل 22 نوزاد (55 درصد) نشان داد (P>0.05) در نوزادان دچار هیپوکلسمی؛ هیپوکلسمی علامت دار در گروه آزمون 4 نوزاد (25 درصد) و در گروه کنترل 9 نوزاد (40.9 درصد) بود (P>0.05).
نتیجه نهایی: نتایج بررسی حاضر نشان داد که تزریق وریدی تک دوز کلسیم گلوکونات در بدو تولد در پیشگیری از بروز هیپوکلسمی علامتدار و بدون علامت در نوزادان زودرس موثر نمی باشد. اگرچه از نظر بالینی قابل ملاحظه است.