فراوانی پولیپوز بینی در رینوسینوزیت مزمن و نقش معاینه آندوسکوپیک در تشخیص آن

رینوسینوزیت حاد و مزمن یکی از شایعترین بیماری ها در سطح جهان بوده و پولیپوزیس یکی از عوارض رینوسینوزیت مزمن آلرژیک یا التهابی محسوب می شود. هدف از این مطالعه تعیین همراهی پولیپوزیس با رینوسینوزیت مزمن در بیمارانی است که تحت عمل جراحی آندوسکوپیک سینوس قرار گرفته اند.
در این مطالعه توصیفی - مقطعی 192 بیمار مبتلا به رینوسینوزیت مزمن که طی سالهای 79 تا 82 در بیمارستان امام خمینی دانشگاه علوم پزشکی همدان تحت عمل جراحی آندوسکوپیک سینوس قرار گرفته بودند بررسی شده اند. تمامی بیمارانی که با شکایت های مربوط به رینوسینوزیت مزمن مراجعه می کردند توسط متخصص گوش و حلق و بینی معاینه شده سپس در صورتیکه علایم بالینی شواهدی از رینوسینوزیت مزمن را نشان می داد پس از درمانهای مناسب علاوه بر آندوسکپی تشخیصی و سی تی اسکن کرونال استاندارد از بینی و سینوسهای پارانازال، در صورت وجود اندیکاسیون جراحی تحت عمل جراحی آندوسکوپیک سینوس قرار می گرفتند. سپس بیمارانی که دارای پولیپ بودند تا یکسال پیگیری شده و از نظر عود پولیپ بررسی می شدند و اطلاعات مربوطه در چک لیست ثبت و نتایج توسط برنامه SPSS آنالیز می شد.
در این مطالعه شیوع پولیپ در بیماران با رینوسینوزیت مزمن 77 نفر 40% بود. از این تعداد 63.6% مرد و 36.3% زن و میانگین سن بیماران مبتلا به پولیپوزیس 39.2 سال بود. شایعترین سینوس درگیر اتمویید قدامی و بعد از آن سینوس ماگزیلر بود. 43% بیماران سابقه ای از آلرژی را ذکر کرده اند. پس از یکسال پیگیری، میزان عود مجدد پولیپوزیس 6.6% بود.
نتیجه نهایی:با توجه به اینکه درصد قابل توجهی از بیماران مبتلا به رینوسینوزیت مزمن دارای پولیپوزیس بوده و با توجه به علایم آزار دهنده پولیپ بینی و عوارض شدید ناشی از آن و عدم وجود یافته های رادیولوژیک مثبت دال بر وجود پولیپوزیس در بعضی از بیماران نقش اندوسکوپی تشخیصی بینی بویژه در اولین مراحل مراجعه بیماران جهت رسیدن به تشخیص سریعتر بارز بوده و تسریع در جراحی آندوسکوپیک این ضایعات نیز مورد تاکید می باشد.