تاثیر کاربرد کودهای فسفره و روی بر عملکرد کمی و کیفی ارقام گندم در سیستان

این آزمایش در فصل زراعی سال 78-1377 در پژوهشکده کشاورزی زابل به منظور بررسی تاثیر کاربرد کودهای فسفره و روی بر عملکرد کمی و کیفی در سه رقم گندم (چمران، هیرمند و کراس فلات) انجام گردید. آزمایش به صورت اسپلیت پلات – فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. سه سطح فسفر (0، 75 و 125 کیلوگرم سوپر فسفات تریپل) و سه سطح روی (0، 25 و 50 کیلوگرم سولفات روی) به عنوان تیمار کودی مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که اثر متقابل بین کودهای فسفر، روی و رقم گندم در سطح 1 درصد اثر معنی داری روی عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیکی و تعداد سنبله داشته است. ارقام گندم چمران و هیرمند به ترتیب 4.7 و 3.5 تن در هکتار در تیمار کودی 125کیلوگرم فسفر و 50 کیلوگرم روی تولید نمودند اما کراس فلات بالاترین عملکرد دانه (4.7 تن در هکتار) را در تیمار کودی 125 کیلوگرم فسفر و 25 کیلوگرم روی نشان داد، همچنین بالاترین عملکرد بیولوژیکی به رقم چمران تعلق گرفت اما کراس فلات به طور معنی داری تعداد سنبلچه در سنبله بیشتری نسبت به سایر ارقام تولید نمود. در این آزمایش، بالاترین سطح کود فسفره (125 کیلوگرم در هکتار) بسیاری از صفات گیاهی را افزایش داد (عملکرد دانه، تعداد دانه در خوشه، عملکرد بیولوژیکی و تعداد سنبله در متر مربع). کاربرد 50 کیلوگرم در هکتار سولفات روی عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیکی را افزایش داد اما کاربرد فسفر و روی به صورت جداگانه وزن هزار دانه را به طور معنی داری کاهش داد. تجمع فسفر و روی در دانه به طور موثر تحت کنترل ارقام گندم بود. غلظت فسفر و روی در دانه بوسیله کودها تحت تاثیر قرار گرفت. کراس فلات در تیمار 75 کیلوگرم فسفر و بدون مصرف روی، 2.7 گرم بر کیلوگرم فسفر در دانه جمع آوری نمود و هیرمند بالاترین غلظت روی در دانه (42 میلی گرم در کیلوگرم) را در تیمار کودی 75 کیلوگرم فسفر و 50 کیلوگرم روی به صورت مخلوط نشان داد. همچنین کراس فلات بالاترین درصد پروتئین (14/8 درصد) را در دانه نشان داد. براساس نتایج به دست آمده کاربرد 75 و 125 کیلوگرم کود فسفره بترتیب مقدار پروتئین و غلظت فسفر در دانه را افزایش داد. به علاوه همه سطوح کودی روی، مقدار پروتئین و غلظت روی را در دانه افزایش داد. به هر حال، بین فسفر و روی اثر آنتاگونیسمی مشاهده شد.