بررسی تاثیر الکترومغناطیس بر سیستم ایمنی سلولی موشهای نژاد BALB/c

تحقیقات حاکی از شیوع سرطان در افرادی است که در نزدیکی خطوط انتقال نیرور زندگی می کنند. بنابراین از اثرات میدان های الکترونیکی بر سلامت بشر نباید غافل ماند. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر فرکانس های مختلف میدان مغناطیسی بر سیستم ایمنی ذاتی و اختصاصی (ایمنی با واسطه سلولی) می باشد تا با کسب آگاهی در این زمینه بتوان از اثرات این میدان ها برای اهداف درمانی، تقویت و یا حتی سرکوب سیستم ایمنی استفاده نمود.
در این مطالعه از موش های ماده نژاد BALB/c استفاده شد. موش ها به 10 گروه 8 تایی تقسیم شدند و به هریک از موش ها (گروه مورد و شاهد) تعداد 108 گلبول قرمز (SRBC) در حجم 0.1 ml به دو طریق زیر جلدی و داخل جلدی (کف پا) تزریق شد و سپس گروه های مورد (5 گروه) تحت تاثیر میدان های مغناطیسی با شدت ثابت 0.4 میلی تسلا ولی با فرکانس های متفاوت 0، 5، 50، 500 و 5000 هرتز به مدت 6 روز متوالی، هر روز به مدت 8 ساعت قرار گرفتند (هر گروه تحت یکی از فرکانس ها) و گروه های شاهد در همان شرایط ولی در خارج میدان مغناطیسی نگهداری شدند. سنجش ایمنی ذاتی و اختصاص به ترتیب با تست NBT و DTH انجام گرفت. در روز هفتم، از موش های گروه هایی مورد و شاهد خون گیری شد و تست NBT به صورت کیفی و نیمه کمی انجام شد و برای انجام تست DTH در روز هفتم بار دیگر همان مقدار SRBC به کف پای موش ها (گروه های مورد و شاهد) تزریق گردید و بعد از 24، 48 و 72 ساعت ضخامت کف پای موش ها به وسیله میکرومتر اندازه گیری و ثبت گردید و با استفاده از آزمون آماری تی تست غیر وابسته تجزیه و تحلیل شد.
نتایج تست کیفی NBT در تمام گروه ها به جز گروهی که در فرکانس صفر میدان مغناطیسی قرار گرفته بودند اختلاف معنی داری بین گروه های مورد و شاهد نشان داد. در بررسی NBT نیمه کمی در گروه های مورد در مواجهه با فرکانس های 5، 50، 500 و 5000 هرتز نتایج دارای اختلاف معنی داری بود. نتایج حاصل از پاسخ DTH در گروه های مواجهه با فرکانس های 0، 5 و 50 هرتز معنی دار نبوده اما در گروه های مواجهه با فرکانس های 500 و 5000 هرتز در مقایسه با گروه کنترل در اندازه گیری 24 ساعته به ترتیب اختلاف معنی داری مشاهده شد ولی در اندازه گیری 48 ساعت و 72 ساعت اختلافی مشاهده نشد.
از یافته های تحقیق نتیجه گرفته می شود که فرکانس های 5، 50، 500 و 5000 هرتز پاسخ های ایمنی ذاتی را در موش های ماده نژاد BALB/c کاهش می دهد ولی ایمنی سلولی اختصاصی تغییری نمی کند.