طوری ازدواج نکن که...

«طوری ازدواج نکن که بقیه ی عمرت را صرف حل کردن و گرفتار شدن به مسایلی بگذرانی که از آن پدید می آید».
می خواستم کمی سر به سرتان بگذارم و بگویم حتما طوری ازدواج کنید که بقیه عمرتان صرف حل کردن هزاران مسئله و گرفتار آمدن به آنها شود! به این ترتیب، کاملا زمان و انرژی تان به هدر رفته و با خیال راحت می توانید عمرتان را بر باد رفته بدانید و مطمئن شوید که نه تنها به هدف اصلی نخواهید رسید بلکه اصولا هدف اصلی را فراموش خواهید کرد! اما دلم نیامد ادامه اش دهم، به نظرم خیلی وحشتناک است که همه ی سرمایه ی انسان در این دنیا، یعنی عمر، به همین راحتی به هدر برود. به یاد آن ضرب المثل قدیمی افتادم که می گوید: «یک دیوانه سنگی را در چاه می اندازد که صد عاقل نمی توانند آن را از چاه در آورند». حتما منظورشان همین بوده که وقتی کاری از روی بی فکری انجام می شود، اگر صدها نفر بخواهند مشکلات آن را حل کنند موفق نمی شوند!
تصمیم ازدواج هم از همان تصمیم هاست که اگر از روی ناآگاهی، بی فکری، هوس یا توهمات گرفته شود، مسایل زیادی را به دنبال خواهد داشت. در واقع ازدواج، خودش هدف نیست که مجبور باشیم برای رسیدن به آن، شرایط سخت و طاقت فرسایی را قبول کنیم یا خود را گرفتار مسایل و مشکلات جدید و لاینحل نماییم، بلکه خود، وسیله و راهی است برای رسیدن به هدفی بزرگتر و حقیقی. متاسفانه کسانی که به اشتباه ازدواج را هدف تصور می کنند، مسایل ناشی از آن را هم طبیعی می دانند و همه عمرشان را صرف حل کرن آن می کنند غافل از این که فرصتی که به ما داده شده و زمانی که در محدوده عمر در اختیارمان گذاشته شده، اختصاص به هدف دیگری دارد.
نمی دانم داستان پیرمردی را شنیده اید که می خواست به زیارت برود و وسیله ای برای رفتن نداشت؟ به هر حال، یکی از دوستان پیرمرد، اسب لاغری را برایش آورد تا بتواند با آن به زیارت برود. یکی دو روز اول، اسب پیرمرد را با خود برد و پیرمرد خوشحال از این که وسیله ای برای سفر گیر آورده، به اسب رسیدگی می کرد. دو سه روز که گذشت، ناگهان پای اسب زخمی شد و دیگر نتوانست راه برود. پیرمرد مرهمی تهیه کرد و پای اسب را بست و او را تیمار کرد تا کمی بهتر شد. چند قدمی با او حرکت کرد اما این بار، اسب از غذا خوردن افتاد. هر چه پیرمرد تهیه می کرد اسب لب نمی زد و معلوم نبود چه مشکلی دارد. پیرمرد در پی درمان غذا نخوردن اسب