بررسی تاثیر گلوکزآمین بر روی فرآیندهای انحلال، اتصال پروتئینی و ضریب توزیع ایبوپروفن

ایپوپروفن اولین دارو از دسته داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی است که بطور شایع برای درمان درد و التهاب مورد استفاده قرار گرفت. ایپوپروفن می تواند سبب بروز برخی عوارض جانبی جدی نظیر ناراحتی های گوارشی، عوارض کلیوی و قلبی - عروقی شوند. این عوارض بویژه در مصرف دوزهای بالا یا مصرف طولانی مدت چشمگیر می باشد. بنابراین به منظور بدست آوردن اثرات ضد دردی موثر این دسته از داروها با سایر داروها نظیر ضد دردهای مخدر و گلوکز آمین ترکیب شده و مورد استفاده قرار می گیرند. نتایج متناقضی در مصرف همزمان ایپوپروفن با گلوکز آمین بدست آمده است که دلیل آن ناشناخته می باشد. در این مطالعه سعی شده است تا دلیل این تناقض مورد مطالعه قرار گیرد.
به همین دلیل در این مطالعه محلولیت، سرعت انحلال، اتصال پروتیینی و ضریب توزیع دارو به تنهایی و در ترکیب با گلوکز آمین مورد بررسی قرار گرفته است.
نتایج حاصله نشان داد که گلوکز آمین محلولیت و سرعت انحلال ایپوپروفن را افزایش می دهد. نیز گلوکز آمین در نسبتهای 1:1 و یا بالاتر اثرات بارزی بر میزان اتصال پروتیینی ایپوپروفن داشته و آنرا افزایش می دهد. پیک مربوط به نقطه ذوب ایپوپروفن در ترموگرام DSC در حالت ترکیبی با گلوگز آمین دچار شیفت می شود که فرضیه احتمال تشکیل کمپلکس بین دارو و گلوکز آمین را تقویت می کند. ضریب توزیع دارو بین اکتانول و آب در حالت ترکیبی دارو با گلوکز کاهش پیدا نمود که این امر می تواند در نفوذ پذیری دارو از غشاهای مخاطی موثر باشد.
یافته های بالا تا حدودی می تواند در توجیه نتایج متناقض بدست آمده از مطالعات مفید باشد.