افزایش سرعت انحلال ایندومتاسین در پراکندگی های جامد تهیه شده با PEG های با وزن مولکولی مختلف

این مطالعه جهت افزایش سرعت انحلال داروی نامحلول ایندومتاسین با استفاده از پلی اتیلن گلیکولهای جامد و تاثیر این حاملها برروی سرعت انحلال دارو طراحی شد.
دیسپرسیونهای جامد با روش تغییر یافته حلال تهیه شدند. دیسپرسیونهای تهیه شده با استفاده از آزمایشات محلولیت، انحلال، اسپکتروسکوپی FT-IR و کریستالوگرافی اشعه X مورد بررسی قرار گرفتند.
نتایج حاصل از آزمایشات اندازه گیری محلولیت نشان داد که هر چه غلظت و وزن مولکولی PEG افزایش یابد، میزان محلولیت ایندومتاسین در پراکندگی های جامد افزایش می یابد. پراکندگی های جامد تهیه شده، در هر دو محیط SIF و SGF بطور قابل ملاحظه ای سرعت انحلال بالاتری در مقایسه با مخلوطهای فیزیکی دارو - حامل و داروی خالص نشان دادند. نتایج آزمایشات اسپکتروفتومتری FT-IR به همراه دیفرکتومتری اشعه X حاکی از فقدان تداخل بین دارو و حامل و عدم تبدیل ایندومتاسین به فرم آمورف بود.
تهیه دیسپرسیونهای جامد با استفاده از پلی اتیلن گلیکولهای جامد بعنوان حاملهای هیدروفیل باعث افزایش سرعت انحلال ایندومتاسین در هر دو Ph 7.2 و 1.2 در مقایسه با مخلوطهای فیزیکی دارو - حامل می شود. اثر حل کنندگی و همچنین جلوگیری از اگرگاسیون ذرات و اصلاح خواص سطحی ذرات ایندومتاسین مسئول افزایش سرعت انحلال، این دارو از دیسپرسیونهای جامد می باشد.