ارتباط اندازه LDL با کنترل کلیسمی در بیماران دیابتی نوع دو

خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی در بیماران دیابتی، 2 تا 4 برابر افراد غیر مبتلا به دیابت است. مطالعات انجام شده حاکی از آن است که عناصر دیس لیپیدمی، مستقل از یکدیگر دارای اثرات اتروژنیک می باشند؛ در شرایطی که به نظر می رسد LDL کوچک و چگال اتروژنیک ترین جز این مجموعه باشد.در این تحقیق به منظور بررسی این که آیا کنترل گلیسمی (که توسط میزان HbAlc معین می شود) می تواند دارای اثرات مطلوب بر اندازه LDL باشد، ارتباط بین HbAlc با اندازه LDL در بیماران دیابتی مورد مطالعه قرار گرفت.
در این تحقیق اندازه LDL در 81 نفر بیمار دیابتی در محدوده سنی 50 تا 70 سال به روش پلی اکریل امیدژل الکتروفورز (PAGE) با گرادیانت غلظتی تعیین شد. BMI داوطلبین پس از اندازه گیری قد و وزن آنها محاسبه شد. جهت تعیین غلظت تری گلسیرید و HDL-C از کیت های آنزیمی استفاده گردید. HbAlc به روش ایمونوتوربیدومتریک تعیین شد.
براساس نتایج، اندازه LDL همبستگی معنی داری با تری گلیسیرید(p<0.05،r=-0.281) جنسیت (p<0.05،r=0.232)، HbAlc (p<0.05،r=0.276) و HDL-Cو (p<0.01،r=0.215) نشان داد. به کمک آنالیز رگرسیون خطی نشان داده شد که تری گلسیرید(P<0.054وStandardized β=-0.192)وHDL-C و(Standardized β=0.214 وP<0.05) و جنس مونث(Standardized β=0.196، P<0.056) به عنوان عوامل مستقل در تعیین اندازه LDL نقش دارند. HbAlc با توجه به Colinearity شدید با HDL-C از مدل حذف شد.
علی رغم همبستگی معکوس بین اندازه LDL و HbAlc،HbA1c به عنوان عاملی مستقل در تعیین اندازه LDL در بیماران دیابتی نقش ندارد. بنظر می رسد کاهش در میزان HDL-C در نتیجه کنترل ضعیف دیابت باعث کاهش اندازه LDL می شود.