بررسی درک پرستاران از آموزش به بیمار، عوالم تسهیل کننده و بازدارنده آن

آموزش بیمار یکی از اساسی ترین نقش های هر پرستار است و تعهد پرستارها نسبت به انجام آن تحت تاثیر درک آن ها از نقش آموزشی خود، برخورداری از آمادگی جهت آموزش به بیمار و عوامل و منابع محیطی قرار دارد. لذا این پژوهش با هدف تعیین درک پرستاران از آموزش به بیمار، عوامل تسهیل کننده و بازدارنده آن انجام شده است.
این پژوهش یک مطالعه مقطعی است که در آن جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه ای خود ایفا استفاده شده است. نمونه های پژوهش شامل 259 پرستار و سرپرستار شاغل در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بودند که به روش نمونه گیری احتمالی طبقه ای انتخاب شدند.
بر اساس درک 95.8 درصد پرستاران، آموزش بیمار بخش مهمی از مسوولیت آن ها تلقی شده بود و 95 درصد آن ها می پنداشتند، آموزش به بیمار در اولویت وظایف آن ها قرار دارد. پرستاران اظهار داشتند به دلیل وقت گیر بودن اقدام های پرستاری نظیر مراقبت از بیمار، گزارش نویسی و انجام درمان های دارویی فرصت کافی جهت انجام آموزش نمی یابند. بر اساس درک پرستارها سه عامل بازدارنده آموزش بیمار به ترتیب اولویت عبارت از پرسنل ناکافی، کمبود وقت و نبود منابع و ابزار آموزشی مناسب بودند. طبق درک آن ها سه عامل تسهیل کننده به ترتیب اولویت، در نظر گرفتن یک الی دو پرستار برای انجام آموزش، اختصاص زمان برای انجام آموزش و وجود راهنماهای نوشتاری اطلاعاتی برای آموزش یک موضوع خاص بودند.
با توجه به یافته ها، تهیه ابزار و منابع آموزشی مناسب و برگزاری کلاس های آموزش ضمن خدمات باعث ارتقای آموزش به بیمار می گردد. همچنین ارزیابی توانایی پرستاران ضمن ایفای نقش آموزشی خود، از طریق مشاهده آن ها در بالین توصیه می گردد.