تعیین سن بلوغ و رابطه برخی از عوامل مورد نظر با اختلالات این دوران در دانش آموزان پسر دبیرستانهای شهرستان نیشابور

بلوغ دورانی است که در طی آن کودک شاهد انواعی از تغییرات جسمانی در وجود خود می شود، این تغییرات متضمن تبدیل وی به فردی بالغ و بزرگسال است. میانگین، سن شروع بلوغ در اکثر پسران حدود 12 سالگی است. روانشناسان این دوران را یک پدیده اجباری و جبر زندگی سالم می دانند.
پژوهش حاضر به صورت توصیفی تحلیلی، با هدف بررسی عوامل موثر بر سن بلوغ پسران، در دبیرستانهای شهرستان نیشابور در سال 1383 انجام شده است. اطلاعات از طریق پرسشنامه و مشاهده، جمع آوری و با نرم افزار SPSS مورد بررسی قرار گرفته است.
براساس نتایج، میانگین سنی پسران در این بررسی 94/14 سال است. میانگین سنی دورگه شدن صدا 39/13 سال، رویش مو در صورت 57/13 سال، رویش مو در ناحیه تناسلی 21/13 سال و میانگین سنی اولین احتلام شبانه 79/13 سال می باشد. تحصیلات پدران با بیشترین فراوانی 2/34% در حد کلاس پنجم و تحصیلات مادران با بیشترین فراوانی 9/35% بی سواد است. شغل پدران با بیشترین فراوانی 3/45% در حد نیمه ماهر و شغل مادران با بیشترین فراوانی 9/88% خانه دار می باشد.
در این بررسی، بروز اختلال در تحصیل در دوران بلوغ با بیشترین فراوانی 9/35% می باشد هم چنین، اضطراب در دوران بلوغ با بیشترین فراوانی 7/77% و اختلال در خواب در این دوران با بیشترین فراوانی 2/69% وجود داشته است. در این مطالعه بروز حالت عصبی در دوران بلوغ با بیشترین فراوانی 1/76% می باشد.
بحث: در بررسی نتایج بین تحصیلات والدین پسران با سن شروع بلوغ آنها رابطه معنی داری وجود دارد 05/0p<. بین شغل مادران و شغل پدران این پسران با اضطراب در دوران بلوغ با 05/0p< نیز رابطه معنی داری است. بین شغل والدین با اختلال خواب در دوران بلوغ نمونه ها نیز با 05/0 p< نیز رابطه معنی داری مشاهده گردید. هم چنین بین شغل مادران پسران با اختلال در تحصیلات در دوران بلوغ با 05/0 p< نیز رابطه معنی داری می باشد. بین سایر موارد مورد بررسی با اختلالات روانی در دوران بلوغ رابطه معنی داری مشاهده نگردید.