توجیه قوی و توجیه ضعیف

1. در معرفت شناسی معاصر، تمایزگذاشتن میان معانی یا مفاهیم مختلف توجیه معرفتی امری متداول است. برابر نهشت های پیشنهادشده از جمله عبارت اند از: مفاهیم توجیه عینی/ ذهنی (objective/subjective)، درونی گرا/ بیرونی گرا (internalist/externalist)، آراینده/ غیر آراینده (regulative/nonregulative)، وابسته به منابع/ مستقل از منابع (resource-relative/resource-independent)، شخصی/ تحقیقی (personal/verific)، و تکلیف شناختی / ارزشگذارانه (deontological/evaluative). در پاره ای از این موارد، نویسندگان، هر دو طرف زوج متقابل را درست و مقبول می پندارند و در سایر موارد، تنها یکی از طرفین را قابل پذیرش به حساب می آورند. در این مقاله من قصد دارم زوج متقابل دیگری پیشنهاد کنم و محرز نمایم که در این زوج، هر دو مفهوم توجیه معرفتی، قابل دفاع و منطقی هستند. سپس تقابل موجود را مورد استفاده قرار خواهم داد تا صورت اصلاح شده ای از اعتمادگرایی (reliabilism) ایجاد کنم، صورتی از اعتمادگرایی که در مقایسه با گونه هایی از اعتمادگرایی که پیش تر ارائه داده ام، بتواند به شکل طبیعی تری از عهده برخی از موارد مسئله ساز بخصوص برآید