تاثیر برنامه تمرینی شدید بر Tmax, vVO2max, VO2max و زمان اجرای دوی 3000 متر دوندگان تمرین کرده

هدف از این تحقیق، تعیین تاثیر تمرین تناوبی شدید بر VO2 max (حداکثر اکسیژن مصرفی)،vVO2max (حداقل سرعت در VO2 max)، Tmax (مدت زمان فعالیت با شدت vVO2 max) و زمان اجرای دوی 3000 متر دوندگان تمرن کرده بود. متغیرها نیز سه روز جداگانه، قبل و پس از اعمال متغیر مستقل روی 16 آزمودنی اندازه گیری شدند. مقادیر VO2 max و vVO2 max با گاز آنالیزر تعیین شدند. آزمودنی ها بر اساس زمان اجرای دوی 3000 متر به صورت تصادفی جفت شدند و در دو گروه کنترل (سن 20.5 ±1.55 سال) و تجربی (سن 19.2 ±1.85 سال) قرار گرفتند. آزمودنی ها هر دو گروه به مدت 10 هفته هر هفته دو جلسه در تمرینها شرکت کردند. تمرینهای تناوبی گروه تجربی در هر جلسه عبارت بود از: پنج تا هشت تکرار با شدت vVO2 max D50 و مدت 50-60 Tmax درصد و زمان بازگشت به حالت اولیه1:2. گروه کنترل به تمرینهای متداول تدامی با شدت 75 درصد VO2 max، vVO2 max، Tmax و مدت 55 تا 65 دقیقه در هر جلسه ادامه دادند. از روش آماری t استودنت همبسته برای مقایسه میانگینهای پیش آزمون – پس آزمون در هر گروه و از GLM اندازه گیری های مکرر به منظور مقایسه تفاوت میانگینها بین دو گروه استفاده شد. پس از دوره تمرینی، بهبود معناداری در مقادیر VO2 max (8.4 درصد)، vVO2 max (شش درصد)، Tmax (35.4 درصد) و زمان اجرای دوی 3000 متر (هفت درصد) گروه تجربی مشاهده شد (P<0.05). در گروه کنترل، تغییر معناداری در هیچ کدام از متغیرها مشاهده نشد. پیشرفت تمام متغیرها در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل معنادار بود(P<0.05). نتایج تحقیق حاضر نشان دادند که به کارگیری تمرینهای تناوبی شدید با تاکید بر vVO2 max، Tmax توانست، زمان اجرای دوی 3000 متر دوندگان تمرین کرده را بهبود بخشد.