بررسی تراکم معدنی استخوان در بیماران مبتلا به سنگهای ادراری

به نظر می رسد بیماران مبتلا به سنگهای ادراری دچار اشکالاتی در متابولیسم کلسیم هستند که منجر به برداشت بیش از اندازه کلیسم از استخوان های آنها می شود و این افراد را در معرض ابتلا به استئوپروز قرار می دهد. این مطالعه جهت بررسی تراکم معدنی استخوان (BMD) در بیماران مبتلا به سنگهای ادراری در ایران انجام شده است.
این تحقیق یک مطالعه تحلیلی از نوع مورد شاهدی می باشد که از فروردین 1379 لغایت بهمن ماه 1380 در بیمارستان سینا انجام شده است. 24 بیمار مرد بین 50 – 30 سال که مبتلا به سنگهای عود کننده دستگاه ادراری بودند، در مطالعه وارد شدند. گروه کنترل از افراد هم سن و هم جنس که هیچگونه سابقه ای از تشکیل سنگهای ادراری نداشتند، انتخاب شدند. رژیم غذایی در دو گروه مشابه بود. روش نمونه گیری از نوع غیر تصادفی بود. سن و BMI به عنوان متغیرهای مخدوش کننده مطرح شدند. پس از تکمیل پرسشنامهBMD در نواحی مهره های کمری (L4 L2) و گردن استخوان ران اندازه گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از رگرسیون خطی و t-test استفاده شد.
BMD در هر دو ناحیه کاهش معنی داری در بیماران نسبت به گروه شاهد نشان داد(P<0.01). بعلاوه همبستگی قابل توجهی بین مدت زمان ابتلا به سنگ ادراری و BMD در هر یک از نواحی ذکر شده بدست آمد(P<0.001)، r=-0.73 در مهره های کمری، P<0.01 و r=-0.52. در گردن استخوان ران. BMD در هیچیک از نواحی ارتباط با سن و BMI نشان نداد.
کاهش تراکم استخوان در بیماران مبتلا به سنگهای ادراری راجعه می تواند دال بر یک اختلال اولیه در متابولیسم استخوان این افراد باشد. با توجه به اینکه 30 درصد بیماران مبتلا به استئوپنی بودند و به طور اعم بیماران مبتلا به سنگهای ادراری از مصرف کلسیم بر حذر می باشند، لازم است محدودیت مصرف کلسیم در این افراد پس از بررسی های کامل انجام شود.