افزایش رشد لژیونلاپنوموفیلا در مجاورت کشت آکانتامبا

حساسیت نسبتا پایین محیط کشت لژیونلا باعث عدم تشخیص آلودگی در برخی از نمونه های در واقع مثبت شده و در نتیجه برخی از نمونه ها به طور کاذب منفی می گردند. از این رو پیدا نمودن طریقه ای برای افزایش محیط کشت لازم به نظر می رسد. در این تحقیق تاثیر غنی سازی نمونه های منفی با آکانتامبا بر روی حساسیت کشت بررسی شد.
کلیه نمونه ها قبلا دو مرتبه با استفاده از روش استاندارد آزمایش و نتیجه گیری آنها منفی گزارش شده بود. این نمونه ها با استفاده از آکانتامباکاستلانی غنی سازی و مجددا روی محیط اختصاصی تقویت شده با ال سیستئین کشت داده شدند. پس از انجام غنی سازی، نمونه های مثبت با آزمایشهای باکتریولوژیک و بیوشیمیایی تایید و گروه بندی سوشهای لژیونلا به کمک ایمونوفلورسانس آگلوتیناسیون لاتکس وRFLP (Restriction Fragment Lenght Polymorphism) مشخص شد.
از حدود 16 درصد نمونه هایی که پس از کشت استاندارد، منفی بودند لژیونلاپنوموفیلا جدا شد. آزمایشهای تاییدی معلوم کرد که همگی سوشها به لژیونلاپنوموفیلا اختصاص داشتند. آزمایشهای تکمیلی معلوم نمود که اگر چه همگی سوشها، لژیونلاپنوموفیلا بودند؛ ولی از نظر سروتایپ به گروه های متفاوت تعلق داشتند.
نتایج فوق نشانگر این امر هستند که لژیونلاهای موجود در نمونه های مورد نظر که به علت کم بودن تعداد یا علل دیگر قادر به رشد روی محیط نبودند، با اضافه شدن آکانتامبا به سرعت آن را آلوده و در آن تکثیر کردند. بنابراین پیشنهاد می شود که در آزمایشگاه های تخصصی لژیونلا، نمونه های منفی یک بار دیگر پس از هم کشتی با آکانتامبا کشت داده شوند.