بررسی تطبیقی برنامه های درسی آموزش دینی و اخلاقی دوره ابتدایی ایران و چند کشور جهان

توسعه و بازسازی هر برنامه با بهره گیری از تجارب کشورهایی که با صرف زمان و سرمایه گذاری های فراوان این تجارب را به دست آورده اند بیشتر امکان پذیر است، ارزش واقعی مطالعات تطبیقی در این نیست که انتقال طرح ها و نوآوری ها را از کشوری به کشور دیگر ممکن کند، بلکه ارزش واقعی در این است که دریابیم در چه شرایط و اوضاع و احوالی، کشوری می تواند، در اصلاح نظام برنامه ریزی خود موفقیت کسب کند و زمینه ای مساعد فراهم آورد، تا کاستی ها را بتوان رفع کرد و نظامی کارا و مثبت به وجود آورد.
در بسیاری از کشورها آموزش اخلاق، به صورت برنامه های درسی در دوره های متفاوت در نظر گرفته شده است، مثلا در ژاپن، از سال 1958 آموزش اخلاق در مدارس ابتدایی و دبیرستان، منظور شده است. هدف از آموزش اخلاق پرورش رفتار اخلاقی دانش آموزان، به منظور بالا بردن توانایی آن ها در قضاوت اخلاقی و نیز غنی کردن عواطف اخلاقی، در جامعه است. برای شکل گیری ارزش های متعالی در قالب برنامه های اخلاقی، از راهبردهای متفاوت مانند رویکرد تلفیقی می توان استفاده کرد که ارزش های متعالی را با محتوای برنامه های رشته های مختلف تلفیق می کند و آن را به صورتی در می آورد که تحول اخلاقی به موازات پیشرفت علم توسعه یابد و اخلاق همانند یک پاندول در نظام برنامه ریزی درسی مورد توجه قرار گیرد.