مقایسه شیوع جهش های ژنتیکی در ژن های APC و P53 در پولیپ های آدنومایی کولون از نوع دیسپلازی خفیف با نوع شدید

پولیپ های کولورکتال از شایع ترین ضایعاتی است که آسیب شناسان با آن مواجه می شوند. در آمریکا، کولونوسکوپی و سیگموئیدوسکوپی برای همه بیماران بالای 40 سال پیشنهاد می شود. پیشرفت ضایعات آدنوماتوس به سرطان بدخیم معروف به توالی آدنوم کارسینوم(Adenoma-Carcinoma Sequence) است. معمولا همه بدخیمی های کولورکتال تغییرات ژنتیکی را از خود نشان می دهند. در بین این تغییرات ژنتیکی، موتاسیون ژن های سرکوب کننده تومور APC و P53 مهم ترین آن ها می باشند. هدف از این تحقیق بررسی مقایسه ای شیوع موتاسیون های جهش های ژنتیکی در ژن های APC و P53 در پولیپ های آدنومایی کولون از نوع دیسپلازی خفیف با نوع شدید بوده است.
مطالعه انجام شده از نوع مقطعی (cross sectional) بود. 60 مورد پولیپ های آدنوماتوس کولون که 30 مورد آن ها از نوع درجه پایین و 30 مورد دیگر از نوع درجه بالا بودند، در این تحقیق بررسی شدند. این مطالعه با مراجعه به فایل های آسیب شناسی موجود در بیمارستان های مهر، حضرت رسول و شهدای هفتم تیر و بررسی بلوک های پارافینه و بررسی از نظر بروز موتاسیون های APC و P53 بین آن ها با روش PCR انجام شد. سپس نتایج با آزمون های آماری کای دو(Chi-square) و T-test مورد ارزیابی قرار گرفتند.
بروز موتاسیون APC در پولیپ های درجه پایین و درجه بالا به ترتیب در 7/36 و 63 درصد دیده شد(05/0p<). بروز موتاسیون در p53 در پولیپ های درجه پایین و بالا به ترتیب در 10 درصد. 43 درصد موارد دیده شد(05/0p<). در هر دو مورد، اختلاف معنی داری مشاهده شد. متوسط سنی 2/62 سال و متوسط اندازه پولیپ ها 6/15 میلی متر بود. رابطه ای مستقیم بین اندازه پولیپ ها و جهش های APC وجود داشت(05/0p<) ولی این رابطه با جهش های p53 دیده نشد.
تشخیص زود هنگام پولیپ های آدنوماتوس کولون و برداشتن به وسیله کولونوسکوپی، می تواند از ایجاد تومورهای بدخیم جلوگیری کند و سبب کاهش گرفتاری و مرگ و میر شود.