مطالعه تاثیر دیابت در مدت زمان پمپ و اقامت در بخش مراقبت ویژه در بیماران تحت جراحی عروق کرونر در بیمارستان نمازی شیراز در سالهای 81-1380

بیماری دیابت یکی از عوامل خطرساز جهت بیماری های عروق کرونر قلب می باشد. تغییرات پاتولوژیک که در اثر دیابت در عروق ایجاد می شود، می تواند در رگهای قلب منجر به تسریع بروز بیماری های عروق کرونر گردد. مطالعات از اقامت های طولانی بیماران دیابتی در ICU(Intensive Care Unit) پس از جراحی قلب باز گزارش داده اند. شیوع عوارض بیش تر در این گروه از بیماران، این اقامت طولانی را توجیه می کند. هدف از این مطالعه، تعیین تاثیر دیابت در مدت زمان پمپ بای پاس قلبی ریوی و اقامت در ICU در بیماران تحت جراحی عروق کرونر بود.
این مطالعه از نوع مقطعی توصیفی بوده و در سال 81-1380 در بیمارستان نمازی بر روی 122 بیمار که تحت عمل جراحی پیوند سرخرگ تاجی قرار گرفتند، انجام شد و بیماران دیابتی و غیردیابتی به صورت پراکنده مورد مطالعه قرار گرفتند. مدت زمان پمپ و زمان اقامت در ICU در دو گروه اندازه گیری شد و اطلاعات بدست آمده تجزیه و تحلیل آماری گردیدند. این مطالعه به بررسی تفاوت مدت پمپ بای پس قلبی ریوی و همچنین اقامت در ICU بین بیماران دیابتی و غیردیابتی پرداخته است. نتایج توسط آزمون آماری Mann whitney U test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
بین بیماران دیابتی و غیردیابتی از نظر مدت زمان پمپ و اقامت در ICU تفاوت معنی داری وجود نداشت اما تعداد گرافت ها با مدت زمان پمپ و همچنین مدت زمان پمپ با زمان اقامت در ICU ارتباط معنی داری داشت(001/0P<).
براساس نتایج، بین بیماران دیابتی و غیردیابتی تفاوتی از نظر مدت زمان پمپ و اقامت در ICU وجود ندارد و تنها عامل تاثیرگذار بر اقامت های طولانی تر در ICU، مدت زمان پمپ بوده است. به نظر می رسد که منتشر بودن ضایعات عروق کرونر نیز، تاثیر گذرانده بر مدت اقامت در ICU بوده است.