افضل الدین کرمانی و آنچه افتد و دانی

تاریخ آیینه ی روزگاران است و آنان که با کلک سحرانگیز خود غبار فراموشی از چهره ی آن زدوده اند، آیینه دارانی هستند که دیرینه عروس گذشته را فرا راه آیندگان نهاده اند تا ببینند و گذار عمر را به تماشا بنشینند و بدانند که بر آنان همان خواهد رفت که بر دیگران، فاعتبروا یا اولی الابصار.
افضل الدین کرمانی از آن رادمردانی است که با سوهان اندیشه و صیقل احساس، زنگار تحریف و انحراف را از چهره ی غبار آلود کرمان به یک سو زده تا ایران و جهان بداند که این خطه ی نجیب و مظلوم، اما سرافراز را چها بر سر رفته است. در این مقاله خواننده با اندکی از بسیار آنچه کرمانیان دیده اند و گاه به جان خریده و گاه با نثار خون خود از آن روی برگردانیده اند، آشنا می شود.