تاثیر مرکزی هیستامین بر درد فرمالینی در خرگوش: نقش سیستم اپیوئیدی

مطالعه اثر تزریق داخل بطنی مغزی هیستامین بر درد ناشی از تزریق فرمالین به گوش چپ خرگوش و همچنین اثر امین بر بی دردی ناشی از مرفین و تشدید درد ناشی از نالوکسان.

مطالعه تجربی.

شصت و شش قطعه خرگوش سفید نیوزیلندی نر با وزن بین 2.640.16 کیلوگرم.

قرار دادن کانول استانلیس استیل شماره 21 و به طول 18 میلیمتر در داخل بطن جانبی راست خرگوش، انجام تزریقات داخل بطنی مغزی نرمال سالین (کنترل)، هیستامین در مقادیر 22.5، 45 و 90 میکروگرم، مرفین و نالوکسان در مقادیر مساوی 50 و 100 میکروگرم، هیستامین (45 میکروگرم) قبل از مرفین (50 میکروگرم) و هیستامین (90 میکروگرم) پس از نالوکسان (100 میکروگرم) به وسیله سرنگ هامیلتون 25 میکرولیتری، تزریق زیر جلدی نرمال سالین (کنترل) و یا فرمالین (100میکرولیتر، 5 درصد) در سطح خارجی گوش چپ خرگوش به وسیله سر سوزن تزریقی شماره 29، ثبت پاسخ های درد شامل مدت زمان حرکات سر و گوش ها و خاراندن گوش در فواصل پنج دقیقه ای به مدت یک ساعت.
تجزیه و تحلیل آماری: آنالیز واریانس یکطرفه و با اندازه گیری مکرر، آزمون دانکن.

تزریق نرمال سالین به گوش خرگوش پاسخ معنی داری ایجاد نکرد در حالی که تزریق فرمالین موجب ایجاد پاسخ درد برای مدت کوتاهی (10 دقیقه) پس از تزریق شد. هیستامین در مقدار 22.5 میکروگرم بر مدت زمان حرکات سر و گوش ها و خاراندن گوش اثر نگذاشت اما در مقادیر 45 و 90 میکروگرم پاسخ های درد را تضعیف نمود. مرفین در مقادیر50 و 100 میکروگرم موجب مهار و نالوکسان در مقادیر50 و 100 میکروگرم موجب تشدید پاسخ های درد شد. تزریق هیستامین (45 میکروگرم) قبل از مرفین (50 میکروگرم) موجب افزایش اثر ضد درد مرفین شد و تزریق هیستامین (90 میکروگرم) بعد از نالوکسان (100 میکروگرم) تشدید درد ناشی از نالوکسان را تخفیف داد.

بر اساس نتایج مطالعه حاضر می توان مطرح نمود که فعال شدن هیستامین مغزی موجب کاهش درد می شود. مرفین به عنوان یک داروی ضد درد، اثر ضد دردی ایجاد می کند ولی نالوکسان موجب تشدید درد می شود. هیستامین اثر ضد دردی مرفین را تقویت می کند و تشدید درد ناشی از نالوکسان را کاهش می دهد. اثر کاهش دهنده درد توسط هیستامین احتمالا به طور مستقیم از سیستم اپیوئیدی انجام می گیرد.