بررسی موارد مثبت کاذب جابه جایی دیسک مفصل گیجگاهی در سونوگرافی با استفاده از روش ام. ار. آی

بیان مساله: امروزه، دقیق ترین روش تصویربرداری از بافت نرم مفصل گیجگاهی روش تصویر برداری با تشدید (روزنانس) مغناطیسی یا همان ام.آر.آی است. اما به دلیل بالا بودن هزینه ها و طولانی بودن زمان تصویر سازی در این روش، کاربرد آن در مورد همه ی بیماران منطقی و مقدور نیست. بنابراین اغلب، پزشکان ناچار هستند بدون داشتن آگاهی فراگیر درباره ی این بخش از مفصل گیجگاهی و تنها برپایه ی یافته های بررسی های بالینی و پرتونگاری های فراهم شده از بافت سخت این ناحیه، به درمان بیماران اقدام کنند.
هدف این پژوهش، بررسی و تعیین دقت سونوگرافی در تشخیص جلوافتادگی دیسک مفصل گیجگاهی با بررسی موارد مثبت کاذب جابه جایی دیسک در سونوگرافی، با استفاده از روش ام.آر.آی است.
مواد و بررسی کنونی به صورت آینده نگر- مقطعی بوده است. تصویربرداری (MRI) از شانزده مفصل گیجگاهی- فکی (در ده بیمار)، انجام گردید که بر پایه ی معاینه های بالینی، دچار جلوافتادگی دیسک مفصل تشخیص داده شدند و این تشخیص در سونوگرافی با پروب MHZ12 هم تایید شده بود. نتایج به دست آمده از سونوگرافی با گزارش های ام.آر.آی مقایسه و در جدولی ثبت شده و نتایج کلی، به صورت توصیفی ارایه گردید.
در این بررسی، همه ی موارد جلو افتادگی دیسک مفصل تشخیص داده شده با سونوگرافی، به وسیله ی ام.آر.آی تایید گردید.
سونوگرافی می تواند به عنوان یک روش قابل اعتماد تصویربرداری از دیسک مفصل گیجگاهی در معاینه ها و طرح ریزی درمان های این مفصل مورد استفاده قرار گیرد.