مقاومت با شکست ترمیم های گسترده ی کامپوزیت در دندان های سنترال اندو شده ی فک بالا با استفاده از پست های تقویت شده با فیبر

بیان مساله: استفاده از پست در ترمیم دندان های اندو شده یکی از مهم ترین مراحل ترمیم این گونه دندان ها به شمار می آید و در طی سده ی گذشته، پست و کراون، رایج ترین شیوه ی ترمیم دندان های درمان ریشه شده بود، که هنوز هم، به عنوان یک روش پذیرفتنی برای افزایش گیر ترمیم در دندان هایی، مطرح است که ساختاری زیاد از دست داده اند. هنگامی، که حجم کافی از ساختار دندان موجود باشد، ترمیم دندان بدون پست و با استفاده از ترمیم های باند شونده، بهترین گزینش است. بنابراین، ابهامی که وجود دارد، در موارد کاربرد آن است. هنوز از نظر بالینی کاملا شناخته نیست، که چه اندازه از بافت باقیمانده ی دندان لزوم استفاده از پست را از میان می برد.
هدف از این پژوهش، مقایسه ای خارج دهانی، بررسی اثر استفاده از پست تقویت شده با فیبر (FRC) در مقاومت به شکست دندان های سنترال اندو شده ی فک بالا با حفره های پروگزیمالی ترمیم شده با کامپوزیت است.
مواد و شمار 30 دندان سنترال کشیده شده ی فک بالا برگزیده شده و به سه گروه ده تایی بخش گردیدند. یک گروه از دندان ها، به عنوان گروه شاهد مثبت، سالم نگه داشته شد. دو گروه دیگر، در آغاز درمان ریشه بر روی آنها انجام گرفته و سپس، دو حفره ی پروگزیمالی در یک سوم اینسایزوجینجیوالی ایجاد کرده، به گونه ای که به حفره دسترسی متصل شود. یک گروه از دندان ها با کامپوزیت و گروه دیگر با استفاده از پست FRC و کامپوزیت ترمیم شدند. سپس، هر سه گروه با دستگاه Pull test در زیر نیرو با زاویه ی 135 درجه نسبت به محور طولی دندان قرار داده شده و در لحظه ی شکست، میزان نیرو ثبت و مورد بررسی آماری قرار گرفت. همچنین، گونه ی شکست نمونه ها با استریومیکروسکوپ با بزرگنمایی 10 بررسی شد.
آزمون آماری ANOVA نشان داد، که میانگین استحکام شکست در میان همه ی گروه ها دارای تفاوت معنادار است. میانگین استحکام شکست در گروه شاهد، 67/68، در گروه بدون پست، 44/41 و در گروه با پست، 45/21 کیلوگرم نیرو به دست آمد، که تفاوت میان هر سه گروه، معنادار بود (000/0=p).
استحکام شکست در گروه ترمیم شده با پست، کمتر از گروه بدون پست بود، بنابراین، ترمیم دندان های سانترال اندو شده با میزان تخریب، همانند نمونه های این بررسی به همراه پست پیشنهاد نمی شود.