بررسی اثرات تزریق وریدی هیوسین بر روند زایمان

علی رغم استفاده شایع و گسترده از هیوسین به منظور بهبود افاسمان سرویکس و پیشرفت زایمان توسط برخی از پزشکان و ماماها، در اکثر قریب به اتفاق مراکز مامایی، تحقیقات بسیار اندکی در این زمینه صورت گرفته است. از آنجا که استفاده از هر دارویی به خصوص در طی حاملگی و زایمان باید بر پایه اصول علمی استوار باشد، این مطا لعه به منظور بررسی اثرات تزریق وریدی هیوسین بر روند زایمان انجام گردید.

این مطالعه از نوع کار آزمایی بالینی دو سو کور بر روی 100 نفر از زنان باردار شکم اول ترم، که به علت شروع دردهای خود به خودی زایمان در سال 1382 به زایشگاه شهرستان شوشتر، مراجعه نمودند، انجام گردید. نمونه ها بر اساس معیارهای انتخاب و حذف نمونه به صورت مبتنی بر هدف انتخاب شده و به طور تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد قرار گرفتند. به گروه آزمون 20 میلی گرم هیوسین به میزان 1 میلی لیتر، و به گروه شاهد 1 میلی لیتر نرمال سالین، در سرنگ های مشابه با کدهای از پیش تعیین شده، به صورت تک دوز و از راه ورید در شروع فاز فعال زایمان تزریق گردید. سپس سیر پیشرفت دیلاتاسیون و افاسمان سرویکس 1 و 2 ساعت پس از تزریق، طول فاز فعال زایمان، طول مرحله دوم زایمان، میزان بروز تاکی کاردی و برادی کاردی ضربان قلب جنین، 5/0 و 1 ساعت پس از تزریق، آپگار دقیقه اول و پنجم نوزادان ثبت گردیدند. سپس جهت آنالیز داده ها از آمار توصیفی، آزمون مجذور کای و t.test استفاده شد.

یافته های تحقیق نشان داد که هر دو گروه از نظر سن مادر، سن حاملگی، دیلاتاسیون و افاسمان اولیه سرویکس در زمان تزریق و وزن نوزادان مشابه بوده و یا اختلاف آنها از نظر آماری معنی دار نبود. میانگین تغییر دیلاتاسیون و افاسمان سرویکس 1 و 2 ساعت پس از تزریق، بین دو گروه اختلاف معنی داری را از نظر آماری نشان داد(0001/0 < p). اگرچه میزان بروز تاکی کاردی و برادی کاردی ضربان قلب جنین 5/0 ساعت پس از تزریق در گروه آزمون 5/2 برابرگروه شاهد رخ داد، اما این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود. ضمنا تغییرات به وجود آمده در ضربان قلب جنین به دنبال تزریق هیوسین به مادر در اکثر جنین ها 1 ساعت پس از تزریق، به طور خود به خود برطرف گردید. طول فاز فعال زایمان در گروه آزمون 56/166 دقیقه و در گروه شاهد 98/255 دقیقه بود (0001/0 p