بررسی آزمایشگاهی تاثیر " tug-back" بر سیل آپیکالی در درمان ریشه

هدف نهایی در درمان ریشه دندان، ایجاد یک سیل کامل در سراسر طول کانال ریشه و تطبیق هر چه بهتر ماده پرکردگی با دیواره کانال می باشد. یکی از مواردی که به منظور ایجاد و حفظ سیل آپیکالی در روش های متداول پرکردن کانال ریشه بیان شده است، وجود تاگ بک (tug-back) در گوتای اصلی است. لیکن توافق نظر کاملی در مورد لزوم رعایت تاگ بک در گوتای اصلی وجود ندارد. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی آزمایشگاهی تاثیر تاگ - بک بر کیفیت سیل آپیکالی دندانهای درمان ریشه شده بود.
این مطالعه به صورت تجربی و از نوع آزمایشگاهی بود. از 70 دندان تک کاناله تازه کشیده شده استفاده شد. تاج دندان ها قطع شد و کانال ریشه به روش "step-back" و به کمک گیتس گلیدن و رعایت Apical patency، آماده سازی شد. از هیپوکلریت سدیم 2.5 درصد به منظور شستشوی کانال استفاده گردید. دندان ها به 2 گروه 32 تایی آزمایشی تقسیم شدند. گروه اول با ایجاد تاگ بک و گروه دوم بدون وجود تاگ بک، در گوتای اصلی، به روش تراکم جانبی پرشدند. 2 گروه 3 تایی شاهد مثبت و منفی نیز در نظر گرفته شد. نمونه ها به مدت 3 روز در انکوباتور در رطوبت 100 درصد و دمای 37 درجه سانتی گراد قرار گرفتند. سپس تمام سطح دندان ها به جز 2 میلی متر انتهای ریشه، توسط دو لایه لاک ناخن و یک لایه موم چسب پوشانده شد و دندانها به مدت یک هفته در متیلن بلو 2 درصد قرار داده شدند. سپس دندان ها در جهت طولی دو نیمه شدند و بیشترین میزان نفوذ خطی رنگ متیلن بلو به داخل کانال بوسیله استریومیکروسکوپ با بزرگنمایی اولیه 8x توسط دو نفر جداگانه اندازه گیری و میانگین آن ثبت گردید. یافته ها به کمک آزمون T-student بررسی آماری شدند.
میانگین نفوذ رنگ در گروه دارای تاگ بک برابر 2.140±6.918 میلی متر و میانگین نفوذ رنگ در گروه بدون تاگ - بک برابر 1.929±8.110 میلی متر بود. اختلاف بین این دو گروه از نظر آماری معنی دار بود (0.02=P).
براساس یافته های این مطالعه، وجود تاگ بک در گوتای اصلی هنگام درمان ریشه باعث افزایش سیل آپیکالی می گردد. لذا توصیه می شود هنگام پرکردن کانال ریشه دندان، نسبت به ایجاد تاگ بک در گوتای اصلی وقت و حوصله کافی صرف شود.