مقایسه میزان گیر روکش های سمان شده با سه نوع سمان گلاس یونومر، زینک فسفات و رزینی بر روی کور ساخته شده از کامپوزیت چسبنده پس از استرس های حرارتی

قدرت گیر روکش ساخته شده بر روی دندان یا پایه بریج از مسایل مهم در دندانپزشکی است. یکی از عوامل موثر در قدرت گیر، نوع سمان و ارتباط آن با ماده سازنده کور می باشد. هدف از این مطالعه با توجه به مصرف زیاد یکی از مواد سازنده کور که نوعی کامپوزیت چسبنده مخصوص تحت عنوان تجاری Core Max II است، تعیین میزان گیر روکشهای سمان شده با زینک فسفات، گلاس یونومر و رزینی بر روی کور ساخته شده از این ماده و مقایسه قدرت گیر سه سمان فوق می باشد.
در این مطالعه آزمایشگاهی مداخله گر بر روی 90 دای یکسان ساخته شده از Core Max II روکش هایی از آلیاژ Silver cast ساخته شد و دای ها به صورت تصادفی به 3 گروه 30 تایی تقسیم شدند و در هر گروه روکش ها بر روی دای ساخته شده از Core Max II با یکی از سمان های زینک فسفات (Harward)، گلاس یونومر (Fugi GC) و پاناویا (Kurary) F سمان شدند. نتایج بدست آمده حاصل از تست کشش در دستگاه اینسترون بوسیله نرم افزار SPSS V. 11.5 آنالیز شدند. در این مطالعه از آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه و توکی استفاده شد (0.05=a).
بر اساس آنالیزهای کمی بین سه سمان گلاس یونومر، زینک فسفات و پاناویا F از نظر میزان گیر اختلاف معنی دار بود (0.001=P). بیشترین میانگین گیر برای سمان گلاس یونومر و کمترین برای زینک فسفات بدست آمد. در بررسی نوع شکست، در پاناویا F بیشترین شکست از نوع Cohesive در کور بود (80%) که موید گیر بیشتر بین کور و سمان و روکش می باشد، در حالی که این شکست در گلاس یونومر 26.7% از کل شکست را شامل می شد و در زینک فسفات شکست Cohesive در کور وجود نداشت.
نیجه گیری: بر اساس این مطالعه بهترین سمان از نظر گیر زمانی که کور از کامپوزیت چسبنده کورماکس II ساخته می شود سمان رزینی پاناویا F می باشد و پس از آن سمان گلاس یونومر قرار دارد.