بررسی میزان تاثیر درمان توام مگلومین آنتی مونات سیستمیک و پنتوکسی فیلین در بیماران مبتلا به لیشمانیوز جلدی

لیشمانیوز جلدی بیماری انگلی شایع در ایران و به خصوص در اصفهان است. در این بیماری ترکیب های پنج ظرفیتی آنتیموان به عنوان خط اول درمان به کار می روند. با توجه به افزایش مقاومت به درمان و وجود عوارض جلدی این ترکیب ها برای یافتن درمان موثرترین تلاش ادامه دارد. هدف از این مطالعه مقایسه اثر درمانی مگلومین آنتی مونات (گلوکانتیم) سیستمیک توام با پنتوکسی فیلین خوراکی و گلوکانتیم به تنهایی در لیشمانیوز جلدی بود.
روش اجرا: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده دو سوبی خبر با روش نمونه گیری آسان بود. جمعیت مورد مطالعه از مراجعه کنندگان به مرکز تحقیقات بیماری های پوستی و سالک اصفهان انتخاب شدند. تعداد 64 بیمار به دو گروه مساوی تقسیم شدند، یک گروه با گلوکانتیم سیستمیک توام با پنتوکسی فیلین خوراکی و گروه دیگر با گلوکانتیم سیستمیک و دارونما به مدت 20 روز درمان و برای 3 ماه پی گیری شدند. پاسخ به درمان بر اساس بهبودی کامل (بهبودی کامل ضایعه از نظر بالینی بدون هیچ علامتی از سفتی و التهاب)، بهبودی نسبی (کوچک تر شدن ضایعه) و فقدان پاسخ به درمان (نبود تفاوت در اندازه ضایعه از نظر سفتی و التهاب) ارزیابی شد.
32 نفر در گروه آزمون و 31 نفر در گروه شاهد به طور کامل پی گیری شدند. بعد از اتمام 3 ماه پی گیری در گروه مورد آزمون 26 نفر (%18) بهبودی کامل، 4 نفر (%13) بهبودی نسبی و 2 نفر (%6) فقدان پاسخ به درمان داشتند، در حالی که این میزان در گروه شاهد به ترتیب 16 نفر (%52)، 9 نفر (%29) و 6 نفر (%19) بود (P<0.05). هم چنین عارضه ای از پنتوکسی فیلین در بیماران مشاهده نشد.
کارایی درمانی گلوکانتیم سیستمیک توام با پنتوکسی فیلین از گلوکانتیم به تنهایی بیش تر بود.