Iranian Journal Of Dermatology
Volume:9 Issue: 1, 2006

کراتینوسایت های انسانی در شرایط آزمایشگاهی به روش های مختلف کشت داده شده و با استفاده از نمونه کوچکی از پوست، سطح وسیعی از ورقه اپیدرمی تولید می شود که به عنوان گرافت برای معالجه اپیدرم آسیب دیده، به خصوص در سوختگی، موارد مصرف دارد. هدف از این مطالعه جداسازی و کشت آزمایشگاهی سلول های کراتینوسایت پوست انسان و تهیه ورقه اپیدرمی بدون استفاده از لایه تغذیه کننده متشکل از فیبروبلاست های 3T3 موش بود.
روش اجرا: نمونه کوچکی از پوست انسان با ضخامت نسبی، به قطعات کوچک تقسیم نموده و با استفاده از روش تریپسین گرم اپیدرم از درم جدا شد. سپس کراتینوسایت ها از اپیدرم جدا و در محیط کشت DMEM- حاوی سرم و مکمل های مختلف از جمله کلراتوکسین و فاکتور رشد اپیدرمی- با دانسیته بالا کشت داده شدند. ورقه اپیدرمی یکپارچه حاصله، با استفاده از آنزیم دیسپاز گرید II جدا و بر گاز وازلینه منتقل شد. هم چنین ورقه اپیدرمی از نظر بافت شناسی مورد مطالعه قرار گرفت.
کراتینوسایت ها به صورت کلنی های متعدد رشد و گسترش یافتید و ورقه اپیدرمی یکپارچه نازک و متشکل از چند لایه سلول ایجاد کردند. با گذشت زمان، لایه های سلول افزایش یافته و ورقه اپیدرمی ضخیم تر شد. در مواردی که رشد و گسترش کراتینوسایت ها ناچیز بود یا از دانسیته پایین سلول در کشت استفاده شد، فیبروبلاست ها نیز که در سوسپانسیون اولیه سلولی وجود داشتند، رشد کردند. در بررسی بافت شناسی، ورقه اپیدرمی حاصله، سلول های زاید در لایه بازال و سلول هایی با تمایز نسبی در لایه سوپرا بازال و نیز ملانوسیت ها دیده شد. ورقه اپیدرمی پس از جدا شدن به وسیله دیسپاز منقبض شد و ابعاد آن کاهش یافت.
اتوگرافت های اپیدرمی کشت شده موارد مصرف بالینی و پژوهشی گسترده ای دارند. برای تهیه ورقه اپیدرمی ضخیم تر و متشکل از لایه های سلولی بیش تر، به تر است دو تا سه هفته پس از کشت، اقدام به جداسازی آن به وسیله دیسپاز کرد.

لیشمانیوز جلدی بیماری انگلی شایع در ایران و به خصوص در اصفهان است. در این بیماری ترکیب های پنج ظرفیتی آنتیموان به عنوان خط اول درمان به کار می روند. با توجه به افزایش مقاومت به درمان و وجود عوارض جلدی این ترکیب ها برای یافتن درمان موثرترین تلاش ادامه دارد. هدف از این مطالعه مقایسه اثر درمانی مگلومین آنتی مونات (گلوکانتیم) سیستمیک توام با پنتوکسی فیلین خوراکی و گلوکانتیم به تنهایی در لیشمانیوز جلدی بود.
روش اجرا: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده دو سوبی خبر با روش نمونه گیری آسان بود. جمعیت مورد مطالعه از مراجعه کنندگان به مرکز تحقیقات بیماری های پوستی و سالک اصفهان انتخاب شدند. تعداد 64 بیمار به دو گروه مساوی تقسیم شدند، یک گروه با گلوکانتیم سیستمیک توام با پنتوکسی فیلین خوراکی و گروه دیگر با گلوکانتیم سیستمیک و دارونما به مدت 20 روز درمان و برای 3 ماه پی گیری شدند. پاسخ به درمان بر اساس بهبودی کامل (بهبودی کامل ضایعه از نظر بالینی بدون هیچ علامتی از سفتی و التهاب)، بهبودی نسبی (کوچک تر شدن ضایعه) و فقدان پاسخ به درمان (نبود تفاوت در اندازه ضایعه از نظر سفتی و التهاب) ارزیابی شد.
32 نفر در گروه آزمون و 31 نفر در گروه شاهد به طور کامل پی گیری شدند. بعد از اتمام 3 ماه پی گیری در گروه مورد آزمون 26 نفر (%18) بهبودی کامل، 4 نفر (%13) بهبودی نسبی و 2 نفر (%6) فقدان پاسخ به درمان داشتند، در حالی که این میزان در گروه شاهد به ترتیب 16 نفر (%52)، 9 نفر (%29) و 6 نفر (%19) بود (P<0.05). هم چنین عارضه ای از پنتوکسی فیلین در بیماران مشاهده نشد.
کارایی درمانی گلوکانتیم سیستمیک توام با پنتوکسی فیلین از گلوکانتیم به تنهایی بیش تر بود.

زگیل آنوژنیتال بیماری نسبتا شایعی است و سالانه 1.3 میلیون مورد جدید در امریکا تشخیص داده می شود. این بیماری در %1 افراد بالغ فعال از نظر جنسی دیده می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی زگیل های آنوژنیتال از نظر ویروس پاپیلومای انسانی به روش PCR، در مرکز تحقیقات پوست دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انجام گرفت.
روش اجرا: این مطالعه مقطعی، روی 32 بیمار مبتلا به زگیل انوژنیتال که با بررسی آسیب شناسی، بیماری آنان تایید شده بود صورت گرفت. نمونه بیوپسی از ضایعه های آنوژنیتال این بیماری از نظر وجود ویروس پاپیلومای انسانی و نیز تعیین تیپ ویروس مزبور با روش PCR، بررسی شد.
در 12 بیمار (%37) ویروس پاپیلومای انسانی با روش PCR شناسایی شد. هم چنین توزیع بیماران از نظر ابتلا به ویروس پاپیلومای انسانی در دو گروه پرخطر یا کم خطر تفاوتی نداشت. بین تظاهرات بالینی و تیپ پاپیلوما ویروس ارتباطی وجود نداشت.
تکرار این مطالعه به تعداد نمونه بیش تر و شرایط کنترل شده توصیه می شود.

شایع ترین بدخیمی در دنیا سرطان پوست است که به جز نوع ملانوم آن که میزان مرگ بالایی دارد، بقیه دارای عوارض بالا و مرگ و میر پایینی هستند. در دهه های اخیر، بروز سرطان پوست افزایش پیدا کرده است. این مطالعه با هدف تعیین فراوانی و شاخص های جمعیت شناختی سرطان پوست در بیمارستان قائم مشهد بین سال های 1354 تا 1374 صورت گرفته است.
روش اجرا: این مطالعه مقطعی به روش متکی بر داده های موجود Existing data study صورت پذیرفت. تمامی پرونده های بخش آسیب شناسی بیمارستان قائم مشهد بین سال های 1354 تا 1374 بررسی شد و از پرونده هایی که با کد سرطان پوست مشخص شده بودند سن، جنس و محل گرفتاری استخراج و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
از 2786 مورد سرطان پوست ثبت شده 1606 مورد (%57.7) کارسینوم سلول بازال (BCC)، 562 مورد (%20.3) کارسینوم سلول سنگفرشی (SCC)، 122 مورد (%4.5) ملانوم بدخیم و 96 مورد (%3.5) متاستاز به پوست، گزارش شده بود. نسبت BCC به SCC 2.85 به 1 بود. BCC، SCC و ملانوم در مردان شایع تر از زنان و به ترتیب با نسبت 6 به 1، 4 به 1 و 2 به 1 گزارش شده بود. بیش ترین موارد این بیماری ها در دهه ششم عمر اتفاق افتاده و میانگین سنی مبتلایان به سه نوع بیماری بالا به ترتیب 54، 56 و 53 سال بود. %93 تومورهای BCC و %74 موارد SCC در سر و گردن بودند و اندام تحتانی شایع ترین محل در ملانوم و سارکوم بود.
فراوانی SCC و BCC و متاستازها با آمارهای ارایه شده از دیگر کشورها مطابقت داشت، ولی نسبت بروز ملانوم به سرطان های پوستی غیرملانومی نصف دیگر پژوهش ها بود. در این مطالعه میانگین سنی مبتلایان به BCC کم تر از دیگر مطالعه ها است.

تست پوستی Patch test بهترین وسیله تشحیص درماتیت تماسی آلرژیک است و استفاده مناسب از آن می تواند اشتباهات تشخیصی را در بیماران مبتلا به درماتیت تماسی آلرژیک کاهش دهد. این مطالعه با هدف تعیین میزان فراوانی حساسیت تماسی به 28 آلرژن در بیماران با تشخیص بالینی درماتیت تماسی آلرژیک یا تحریکی یا درماتیت اتوپیک صورت گرفت.
روش اجرا: در یک مطالعه مقطعی، از بیماران مبتلا به درماتیت تماسی و آتوپیک مراجعه کننده به مرکز تحقیقات بیماری های پوست و سالک اصفهان 100 بیمار در طی 8 ماه انتخاب شدند. نتایج حساسیت پوستی به 28 آلرژن به روش patch test ثبت و داده ها در نسخه 11 نرم افزار SPSS وارد و رابطه تست مثبت حساسیت پوستی با عوامی شغلی و جنس با استفاده از آزمون های X2، دقیق فیشر و t بررسی شد.
در این بررسی 32 درصد بیماران تست حساسیت پوستی مثبت داشتند. 45.8 درصد از بیماران بالای 40 سال و 28 درصد زیر 40 سال دارای تست حساسیت پوستی مثبت بودند. دی کرومات پتاسیم و سولفات نیکل، شایع ترین آلرژن ها بودند. در این بررسی تنها 13 آلرژن 46.4) درصد(از مجموع 28 آلرژن در جمعیت مورد بررسی مثبت شد.
با توجه به تفاوت هایی که آلرژن ها در جوامع با جنس و نژاد مختلف دارند، نیاز به اضافه کردن آلرژن های محلی برای ارزیابی بهتر بیماران ایرانی ضروری به نظر می رسد.

سولفور موستارد (Sulfur Mustard [SM]) یا گاز خردل عاملی تاول زا است که بارها در جنگ ها به عنوان یک سلاح شیمیایی مورد استفاده قرار گرفته است. در جنگ عراق علیه ایران (1359-1367) نیز نیروهای عراقی بارها از SM استفاده کرده اند. ریه، پوست و چشم، سه ارگان هدف عمده برای SM هستند. طی سال های قبل در مصدومان شیمیایی متوجه تعداد ریادی آنژیوم گیلاسی شدیم که یک تومور خوش خیم عروقی است. لذا، تصمیم گرفتیم در این مطالعه تعداد و اندازه آنژیوم ها را در این افراد، سال ها پس از تماس با SM مورد بررسی قرار دهیم.
روش اجرا: در این مطالعه هم گروهی تاریخی 99 نفر از مصدومان شیمیایی ناشی از SM با 52 فرد فاقد سابقه تماس با گاز خردل به عنوان گروه شاهد، از نظر تعداد و اندازه آنژیوم مورد مقایسه قرار گرفتند.
طیف سنی گروه مصدومان شیمیایی 30 تا 60 سال)میانگین 42.7 ±7.6 سال(و در گروه شاهد 30 تا 65 سال)میانگین 39.9± 9.9 سال(بود و تمام افراد دو گروه مذکر بودند. درصد مصدومیت جانبازان 25 تا 70 درصد)میانگین 34.9± 9.8 درصد(بود. در مصدومان شیمیایی تعداد و حداکثر اندازه آنژیوم ها به میزان قابل توجهی بیش تر از گروه دیگر بود)به ترتیب P=0.0001 و (P=0.001. بین تعداد آنژیوم ها و حداکثر اندازه آن ها در گروه مورد، هم بستگی مستقیم و معنی داری وجود داشت (P=0.0001). در گروه مورد، اکثر آنژیوم ها در نواحی تنه و اندام فوقانی قرار داشتند.
گاز خردل سال ها پس از تماس می تواند موجب ایجاد آنژیوم های گیلاسی متعدد و بزرگ در مصدومان شیمیایی شود.

لیکن پلان بیماری شایع التهابی است که پوست، مخاط، ناخن و موها را درگیر می کند. هدف از این مطالعه تعیین اثر درمانی مترونیدازول خوراکی در بیماران مبتلا به لیکن پلان منتشر پوستی بود.
روش اجرا: 15 بیمار مبتلا به لیکن پلان پوستی مراجعه کننده به درمانگاه پوست بیمارستان رازی از سال 1382-83 که تشخیص بیماری آن ها با آسیب شناسی تایید شده بود تحت درمان با مترونیدازول خوراکی به مقدار 500 میلی گرم دوبار در روز به مدت دو ماه قرار گرفتند. آثار درمانی در طی درمان و تا 1 ماه بعد از قطع دارو مورد ارزیابی قرار گرفت.
از 15 بیمار مورد مطالعه 9 بیمار پاسخ کامل، 4 بیمار پاسخ نسبی داشتند و 2 بیمار به درمان پاسخی ندادند.
استفاده از مترونیدازول خوراکی ممکن است در درمان لیکن پلان منتشر پوستی موثر باشد.

تینافاسیال یکی از انواع ناشایع عفونت های درماتوفیتی است که پوست بدون موی صورت را درگیر می کند. تمام گونه های درماتوفیتی می توانند موجب ایجاد این بیماری شوند. هدف از این مطالعه گزارش موارد بیماری تشخیص داده شده در درمانگاه پوست بیمارستان رازی تهران در سال 1383 بود.
روش اجرا: در سال 1383، 22 بیمار مبتلا به تینافاسیال به بیمارستان رازی مراجعه کرده بودند. این بیماران از نظر گونه درماتوفیتی ایجاد کننده ضایعه و میزان تشخیص صحیح اولیه به شرط مراجعه پزشکی قبلی مورد بررسی قرار گرفتند.
گونه ایجاد کننده بیماری در 15 نفر از بیماران مشخص شد. شایع ترین گونه تریکوفیتون تونسورنس بود که عامل ایجاد کننده در 10 نفر از بیماران بود. 15 نفر از بیماران قبل از مراجعه به بیمارستان رازی به مراکز دیگر مراجعه پزشکی داشته اند که در 13 نفر از آن ها بیماری به اشتباه تشخیص داده شده بود.
تظاهر بالینی تینافاسیال در بسیاری از موارد آتیپیک است و منجر به اشتباه در تشخیص بیماری می شود. بنابراین در ضایعه های اریتماتو و محدود صورت حتی اگر خصوصیات کلاسیک عفونت درماتوفیتی را نداشته باشند باید عفونت درماتوفیتی را به عنوان یک تشخیص افتراقی در نظر داشت.

ویتیلیگو، اختلالی مزمن و پیش رونده است که به دلیل از بین رفتن پیش رونده رنگدانه های پوست مخاط به وجود می آید. در حدود 0.9 تا %1.2 مردم ایران به این بیماری مبتلا هستند. مطالعه های کمی در مورد جنبه های خاص مراقبتی این بیماران و تاثیر بیماری بر ابعاد مختلف زندگی آن ها صورت گرفته است. عمده تحقیق های مزبور در کشورهای غربی و بدون در نظر گرفتن فرهنگ بیماران بوده است. لذا این مطالعه با هدف تبیین تجربه زنده در زنان ایرانی مبتلا به ویتیلیگو صورت گرفت.
روش اجرا: این مطالعه پژوهشی کیفی با رویکرد پدیدارشناسی هرمنوتیک است که از طریق مصاحبه نیمه ساختاری با 16 زن ایرانی مبتلا به ویتیلیگو مراجعه کننده به درمانگاه پوست، با استفاده از نمونه گیری با حداکثر تنوع صورت پذیرفت. بعد از هر مصاحبه محتوای نوار پیاده و یافته ها با استفاده از روش دیکلمن و آلن تجزیه و تحلیل و تفسیر شد.
این پژوهش به چهار درون مایه اصلی با 7 درون مایه فرعی منتج شد: تصورات مربوط به خود، ادراک بیماری، تطابق با بیماری (پذیرفتن یا نپذیرفتن بیماری)، دیگران و بیماری (افراد مهم، رفتار حمایت کننده و رفتار تهدید کننده). زنانی که در سنین ازدواج به ویتیلیگو مبتلا می شوند علاوه بر گرفتاری های روحی ناشی از وجود یک بیماری پوستی و نقص در بیمار، به مسایل اجتماعی از قبیل طرد شدن از سوی اطرافیان و در انزوا قرار گرفتن، طلاق یا انتخاب اجباری زندگی مجردی دچار می شوند.
از آن جا که استرس به عنوان عامل تشدید کننده بیماری شناخته شده، حمایت اجتماعی و روان درمانی، بالابردن سطح آگاهی افراد جامعه، بازنگری در قوانین مدنی می تواند در شکستن سیکل عود کننده بیماری موثر باشد.

علت بیماری آلوپسی آره آتا کاملا روشن نیست ولی نقش عوامل اتوایمیون برای آن مطرح است. در زمینه سطح روی سرم تحقیق هایی صورت گرفته که نتایج متناقض داشته است. هدف از این مطالعه بررسی سطح روی سرم در بیماران مبتلا به آلوپسی آره آتا است.
روش اجرا: در این مطالعه مورد - شاهدی، سطح روی سرم در 46 بیمار مبتلا به آلوپسی آره آتا که به درمانگاه پوست بیمارستان امام خمینی (ره) دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز مراجعه می کردند با 33 نفر شاهد فاقد آلوپسی آره آتا که از نظر سن و جنس با گروه مورد، همسان شده بودند، مورد مقایسه قرار گرفت.
میانگین روی سرم در گروه بیمار 873±154.9 و در گروه شاهد 831.8±155.8 میکروگرم در لیتر بود که از نظر آماری این اختلاف معنی دار نبود (P>0.05).
در این مطالعه اختلاف معنی داری بین سطح روی سرم در بیماران مبتلا به آلوپسی آره آتا و گروه شاهد مشاهده نشد. انجام مطالعات بیشتر برای بررسی ارتباط احتمالی بین سطح روی سرم و ابتلا به آلوپسی آره آتا توصیه می شود.

ضد آفتاب ها به منظور حذف آسیب های پوستی ناشی از نور خورشید و حفاظت پوست آسیب دیده به کار می روند. با عنایت به انواع مختلف ضد آفتاب بیماران بایستی در یافتن نوع مناسب این فرآورده ها با توجه به نوع پوست و نیازهای خود راهنمایی شوند و آگاهی های صحیح را در این مورد کسب کنند. هدف از این مطالعه سنجش آگاهی مراجعان به درمانگاه های پوست شهرستان ساری در زمینه مصرف مناسب ضد آفتاب بود.
روش اجرا: این مطالعه به روش مقطعی در تابستان و پاییز 1383 بر 400 نفر از مراجعه کننده به درمانگاه های دولتی و خصوصی پوست شهر ساری صورت گرفت. خواسته ها با استفاده از پرسش نامه ای که از نظر روایی و پایایی مورد تایید قرار گرفته بود جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و نیز آزمون کای دو صورت پذیرفت.
36.4 درصد افراد مورد مطالعه نسبت به مصرف ضد آفتاب دارای آگاهی متوسط)پاسخ صحیح به 50-70 درصد سوال ها(و 35.5 درصد آگاهی خوب)پاسخ صحیح به 70-100 درصد سوال ها(بودند. آگاهی خانم ها به طور معنی داری از آقایان بیش تر بود و بین سطح تحصیلات و میزان آگاهی افراد مورد مطالعه رابطه معنی داری وجود داشت (P<0.001). اما بین وضعیت تاهل، سن و شغل افراد و میزان آگاهی آن ها ارتباط معنی داری وجود نداشت.
آگاهی نسبت به مصرف مناسب ضد آفتاب در آقایان کم تر از خانم ها بود که نشان دهنده توجه کم تر آقایان در مراقبت از پوست شان است. میزان قابل ملاحظه ای از بررسی شوندگان نیز آگاهی ضعیف و غیر قابل قبولی داشتند که خود نیاز به مداخله های آموزشی در جامعه را گوشزد می کند.

ضد آفتاب ها از سال 1928 با هدف جلوگیری از آفتاب سوختگی که عمدتا ناشی از اثر فیلتری آن ها در مقابل نور فرابنفش B که عامل اصلی ایجاد آفتاب سوختگی و برنزه شدن است مورد استفاده قرار گرفته اند. در طول دهه های بعد، دانش مرتبط با دیگر آثار مضر اشعه فرابنفش B روی پوست و نیز نقش اشعه فرابنفش A در آسیب های وارد کننده به پوست از جمله سرطان های پوست به طور چشم گیری ارتقا یافت.
در این مقاله، تحقیق هایی مورد بررسی قرار می گیرند که با تاثیر استفاده از ضد آفتاب ها در پیش گیری از سرطان های پوست و ملاسما مرتبط هستند.

پلاک و پاپول کهیری خارش دار زمان حاملگی Pruritic Urticarial Papules and Plaques of Pregnancy (PUPPP) درماتوز اختصاصی زمان حاملگی که اغلب خانم های حامله شکم اول را در سه ماه سوم حاملگی مبتلا می کند. خارش بسیار شدید آن سبب کاهش خواب در اواخر حاملگی می شود. از مشخصه آن وجود پاپول، پلاک و به ندرت وزیکول های کوچک در ناحیه تحتانی شکم و اندام ها است ولی ایجاد تاول گزارش نشده است.
در این گزارش خانم 33 ساله ای معرفی می شود که با علایم بالینی مشابه پلاک و تاول کهیری خارش دار زمان حاملگی PUPPP مراجعه کرده است ولی دارای تاول های واضحی در ناحیه پوست اطراف ناف بود که برای وی در درجه اول پمفیگویید حاملگی و در درجه دوم PUPPP مطرح شد که یافته های آسیب شناسی با PUPPP مطابقت داشت.

ملانوم لنتیژینوس اکرال (Acral lentiginous melanoma [ALM])، نوعی از ملانوم بدخیم است که در پوست بدون مو ایجاد می شود و نوع غالب ملانوم را در آسیایی ها، اسپانیایی تبارها و سیاه پوست ها تشکیل می دهد. این شکل ملانوم از پچی قهوه ای تشکیل می شود و روی آن نقاط لنتیگو مانندی قرار می گیرد. ممکن است روی این پچ یک اولسر برجسته مشاهده شود. بسیاری از موارد این نوع ملانوم با بیماری های دیگر اشتباه می شود و اگر در مناطقی مانند کف پا به وجود آید، دیر تشخیص داده می شود. در این مورد، ملانوم آکرالی گزارش می شود که در یک بیمار 65 ساله دیابتی و در چهارمین فضای بین انگشتی پای وی اتفاق افتاد و تا ماه ها با تشخیص شقاق کاندیایی با داروهای ضد قارچ تحت درمان بوده است.

سندرم خال سلول بازال (سندرم گورلین) یک سندرم نادر مستعد کننده برای پیدایش تومور با نحوه توارث اتوزومی غالب و به طور کلاسیک شامل کارسینوم های متعدد سلول بازال، کراتوکیست ادنتوژنیک فک، حفره های کوچک (pit) کف دست ها و پاها، کلسیفیکاسیون نا به جا در پرده های مغزی و ناهنجاری های اسکلتی متنوع است. در این مطالعات یک مورد تیپیک سندرم گورلین در یک مرد 50 ساله معرفی می شود که به علت یک توده حساس در فک تحتانی مراجعه کرده است.

آقای 43 ساله ای با درد و تورم مفاصل اندام تحتانی، کمر درد و ضخیم شدن پوست در کف دست ها و پاها مراجعه کرده است. شروع بیماری را از دوران بلوغ، ذکر می کند که به صورت تعریق و خارش کف دست ها و پاها و پوست سر بوده است. به تدریج انگشتان دست ها و پاها درشت و پوست کف دست ها و پاها ضخیم می شود. از پنج سال قبل به تدریج دچار درد در اندام های تحتانی و کمر می شود. در سابقه خانوادگی، بیمار چهار برادر داشته که یکی در اثر تصادف با اتومبیل فوت شده است، برادر بزرگ تر که در خارج از کشور زندگی می کند بیماری مشابه وی دارد و دو بردار دیگر سالم هستند. بیمار سه فرزند دختر سالم دارد. در معاینه، قد 156 سانتی متر، وزن 53 کیلوگرم است. پوست پیشانی و سر ضخیم و دارای چین های فراوان است و پلک ها متورم هستند)تصویر شماره 1). قسمت های دیستال اندام ها ضخیم و انگشتان درشت و در انگشتان دست و پا کلابینگ وجود دارد)تصویر شماره (2. خطوط نوک انگشتان واضح و درشت شده است)تصویر شماره (3. پوست کف دست ها و پاها ضخیم، زبر و هیپرکراتوتیک است. مفاصل مچ پاها و زانوها کمی متورم است و در زانوی مختصری محدودیت حرکتی راست وجود دارد. معاینه های قلبی و عروقی و ریوی طبیعی است. تیروئید در لمس طبیعی است. در معاینه شکم ارگانومگالی وجود نداشت.
در بررسی های آزمایشگاهی، شمارش گلبول های سفید خون 4600 با %60 نوتروفیل و %34 لنفوسیت، هموگلوبین 8.5 گرم در دسی لیتر و هماتوکریت %28 است. میزان سدیمانتاسیون سلول های قرمز برابر 68، CRP، فاکتور روماتوئید و آنتی نوکلئار آنتی بادی منفی، پلاکت 211 هزار در میکرولیتر، آهن سرم برابر 38 میلی گرم در دسی لیتر، TIBC=118 و سایر تست های بیوشیمیایی سرم نرمال بود.
تست های عملکرد تیروئید و هورمون رشد در حد طبیعی بود. مایع مفصلی کیفیت غیرالتهابی داشت. در رادیوگرافی قفسه صدری در میان سینه فوقانی علایم مختصری از پهن شدن مشاهده شد. رادیوگرافی ساق، مچ پاها، ساعد، مچ دست ها در نواحی متافیز و دیافیز استخوان ها ضخیم شدن استخوان ها به همراه پریوستیت و تزاید پریوست مشهود و فواصل مفصلی حفظ شده بود)تصویر شماره (4. در MRI مهره ها، ضخامت نسج نرم در جلوی ستون فقرات گردنی تحتانی و پشتی فوقانی مشاهده شد. سونوگرافی شکم طبیعی بود. در اندوسکوپی معده خصوصا در فوندوس معده علایم گاستریت وجود داشت. در بیوپسی و بررسی مغز استخوان علایم هیپوسلولاریته و میلوفیبروز گزارش شد.

بیمار خانم 50 ساله ای که به علت ضایعه های پوستی از 2 سال قبل به درمانگاه بیمارستان مراجعه کرده است. ضایعه های پوستی بیمار در هنگام مراجعه به صورت پاپول های خارش دار متعدد با پلاک های آنولر با پوسته های ظریف و سطح مرطوب همراه بود. این ضایعه ها در اکثر قسمت های بدن به خصوص قسمت های تحتانی تنه)تصویر شماره (1 و اندام ها)تصویر شماره (2 و حتی در نواحی بین انگشتان دیده می شد. در سر و گردن ضایعه ای پوستی وجود نداشت. در مراجعه های بعدی بیمار دیده شد که ضایعه ها ابتدا به صورت پاپول ظاهر می شوند، به تدریج در محیط گسترش می یابند و به پلاک های آنولر تبدیل می شوند. بعضی از این ضایعه ها خود به خود محو می شوند و هیپرپیگمانتاسیون به جا می گذارند. بیمار در طی 2 سال قبل از مراجعه مدتی با تشخیص پسوریازیس با کورتیکواستروییدهای موضعی تحت درمان قرار گرفته بود. با درمان ضایعه ها بهبود نسبی پیدا کردند ولی عود مجدد داشتند. بیمار سابقه آسم آلرژیک را از 4 سال قبل ذکر می کرد که به طور متناوب با استرویید سیستمیک و استنشاقی تحت درمان قرار داشته است. در طی 2 سال اخیر نیز بیمار مکررا کورتیکواسترویید سیستمیک و استنشاقی دریافت کرده بودند.