به دست آوردن محدوده طبیعی برای تعداد لنفوسیتهای میان بافت پوششی در بخش دوم دوازدهه در افراد سالم ایرانی

اثبات ارتشاح بیش از حد لنفوسیتها در بافت پوششی مخاط روده باریک به خصوص دوازدهه وژژنوم کلید تشخیص قطعی بیماری سلیاک در نمونه های بافت شناسی است. هدف از این مطالعه به دست آوردن محدوده طبیعی برای تعداد لنفوسیتهای میان بافت پوششی (IEL) مخاط بخش دوم دوازدهه در افراد سالم ایرانی است.

چهار نمونه بیوپسی از مخاط ظاهرا سالم بخش دوم دوازدهه 50 فرد مراجعه کننده به بیمارستان شریعتی (48 نفر با شکایت سوزش سردل، 2 نفر جهت بررسی واریس مری) که نکته ای به نفع سو جذب و اختلالات روده باریک در شرح حال، معاینه بالینی، آزمایشهای روتین و تست غربالگری سلیاک (سطح آنتی بادی ضد ترانس گلوتامیناز بافتی) نداشتند تهیه شد. نمونه ها به دو روش هماتوکسیلین - ائوزین (HE) و ایمونوهیستوشیمی (IHC) از نظر مارکر مشترک لوکوسیتی رنگ آمیزی شدند. حداقل 600- 500 سلول از قله و تنه ویلوس ها به طور جداگانه شمارش و تعداد لنفوسیتها به نسبت 100 سلول پوششی بیان شد.

میانگین تعداد IEL در ویلوس کامل در رنگ آمیزی IHC معادل 21.100 (در قله ویلوس ها 23.100و در تنه ویلوسها 21.100، 0.056= p) و در رنگ آمیزی HE معادل 19.100 (در قله ویلوس ها 19.100 و در تنه ویلوس ها 18.100، 0.035= p) بود (0.006= p). در ویلوس کامل حداکثر طبیعی تعداد IEL (میانگین +2 انحراف معیار) در رنگ آمیزی IHC 35.100 و در رنگ آمیزی HE 34.100 و با احتساب دامنه اطمینان 95 درصد به ترتیب 39.100 و 37.100 بود. میانگین نسبت ارتفاع ویلوس به عمق کریپت 3.94 بود.

مقادیر مساوی و کمتر از 35.100 در رنگ آمیزی IHC و 34.100 در رنگ آمیزی HE طبیعی و به ترتیب مقادیر 39.100- 35 و 37.100- 34 مشکوک و بالاتر از 39.100 و 37.100 بیمار گونه خواهد بود. گر چه نتایج در دو روش رنگ آمیزی تفاوت معناداری داشتند ولی با توجه به صرفه اقتصادی روش رنگ آمیزی HE جهت کارهای معمول بالینی توصیه می شود.