اثر آنتی بادی های منوکلونال ضد پلاسمینوژن انسانی بر فعال شدن کلو - پلاسمینوژن انسانی به وسیله فعال کننده های پلاسمینوژن

پلاسمینوژن انسانی یک گلیکو پروتئین پلاسمایی است که به طور عمده در کبد سنتز می شود. فعال شدن پلاسمینوژن به پلاسمین، توسط فعال کننده های پلاسمینوژن یکی از رویدادهای کلیدی سامانه فیبرینولیتیک انسان است. در این مطالعه ما اثرات دو آنتی بادی منو کلونال ضد پلاسمینوژن انسانی، A1D12 و MC2B8 را بر فعال شدن گلو- پلاسمینوژن در حضور فعال کننده های نوع بافتی (t-PA) و نوع ادراری پلاسمینوژن (u-PA) و همچنین استرپتوکیناز بررسی نمودیم.
تولید آنتی بادی های دو رگه به وسیله ادغام سلولهای طحال موش BALB.C ایمونیزه شده با گلو - پلاسمینوژن انسانی با سلول های میلومای NS1، طبق روش kohler و Milstein انجام شد. فعال شدن پلاسمینوژن با اندازه گیری تولید پلاسمین با استفاده از سوبسترای رنگزای S-2251 سنجش شد. پس از آن اثر آنتی بادی های منو کلونال، A1D12 و MC2B8، بر فعال شدن پلاسمینوژن در محلول ارزیابی گردید. سرعت های اولیه و شاخص های کینتیکی فعال شدن پلاسمینوژن در حضور آنتی بادی های منو کلونال نیز محاسبه گردید. اثر آنتی بادی منو کلونال MC2B8 بر سرعت هیدرولیز پلاسمین سنجش شد. همچنین اثر بخش F(ab)2 آنتی بادی A1D12 بر فعال شدن پلاسمینوژن انسانی به وسیله u-PA با اثر آنتی بادی کامل بر این واکنش مقایسه شد.
آزمون ELISA نشان داد که آنتی بادی ها به خوبی با آنتی ژن واکنش پذ یری دارند. آنتی بادی A1D12 سرعت ماکزیمم (V max) فعال شدن پلاسمینوژن به وسیله هر یک از سه فعال کننده را افزایش و آنتی بادی MC2B8 آن را کاهش داد. در تمامی واکنش های فعال شدن، مقدار Km فعال شدن پلاسمینوژن در حضور آنتی بادی A1D12 تغییر چندانی نکرد در حالی که آنتی بادی MC2B8 مقدار Km فعال شدن به وسیله u-PA، t-PA وابسته به منومر فیبرین و استرپتوکیناز را کاهش داد. آنتی بادی منو کلونال MC2B8 اثر قابل ملاحظه ای بر سرعت هیدرولیز سوبسترای سنتزی S-2251 توسط پلاسمین نداشت. سرعت فعال شدن پلاسمینوژن به وسیله u-PA در حضور غلظت های پایین تری از بخش F(ab)2 آنتی بادی A1D12 برابر با آنتی بادی کامل است.
اتصال آنتی بادی A1D12 از ناحیه F(ab) خود به گلو - پلاسمینوژن، کارآیی کاتالیتیکی فعال شدن پلاسمینوژن به وسیله فعال کننده های پلاسمینوژن را افزایش می دهد. بنا براین به لحاظ کلینیکی به کار گیری آنتی بادی A1D12 برای درمان رویدادهای انسدادی عروق نظیر سکته قلبی، با انسانی نمودن بخش F(ab) آنتی بادی A1D12 ممکن است مفید باشد. الگوی مهارت آنتی بادی MC2B8، با اتصال احتمالی به جایگاه برش گلو تامین- پلاسمینوژن یا نزدیک آن، از نوع مهار آنزیمی چندگانه می باشد.