بررسی اختلال عملکرد تیروئید در بیماران هیپرامسیس گراویداروم

تهوع و استفراغ یک یافته نسبتا شایع در هفته های اول حاملگی می باشد. در صورتی که این پدیده با شدت و مدت بیشتری بروز کند اصطلاح هیپرامیسی گراویدارم به آن اطلاق می گردد. این بیماران اغلب در هفته های 10-4 حاملگی دچار استفراغ های شدید و طولانی می شوند و با کاهش وزن بیش از 5%، کتونوری و اختلال آنزیم های کبدی مراجعه می کنند. ارتباط هیپرامسیس گراویداروم و اختلال در آزمون های تیروئید را به b-hCG ارتباط می دهند. دیده شده که با افزایش بیشتر b-hCG، شیوع اختلال های تیروئیدی و استفراغ شدیدتر خواهد بود. هیپرتیروئیدی در هیپرامسیس گراویداروم موقت است، معمولا در 20-18 هفتگی از بین می رود و اغلب موارد نیاز به درمان آنتی تیروئیدی نمی باشد. اما در مواردی که بیماری تا هفته 20-18 حاملگی طول بکشد و علایم تیروتوکسیکوز وجود داشته باشد، تجویز داروهای ضد تیروئید را باید مد نظر قرار داد. هدف از این مطالعه تعیین میزان بروز اختلال عملکرد تیروئید در بیماران با هیپرامسیس گراویداروم و تعیین شدت پرکاری تیروئید ارتباط آن با b-hCG و سرانجام بیماران با اختلال عملکرد تیروئید بود.
135 زن حامله با هیپرامسیس گراویداروم که در بیمارستان های زنان و زایمان بستری شده بودند، انتخاب شدند. از این عده 103 نفر که سابقه مصرف داروهای تیروئیدی یا سابقه بیماری خاص نداشتند، انتخاب شدند و آزمایش های سدیم، پتاسیم، کتون ادرار، آزمون های عملکرد کبد، آزمون های تیروئیدی و b-hCG با دقت به عمل آمد.
35 نفر از افراد FT4I بالاتر از حد طبیعی داشتند. میانگین FT4I در این گروه از 0.54±4.74 بود، در صورتی که در 68 نفر باقیمانده 0.39±2.9 بود (p<0.0001). میانگین b-hCG درگروه اول 59406±14899mU/mL و در گروه دوم 6750±3476mU/mL بود (p<0.0001). در میان زنانی که اختلال عملکرد تیروئید داشتند، 5 نفر به دلیل پرکاری شدید تیروئید تحت درمان با PTU قرار گرفتند و در بقیه درمان عادی هیپرامسیس گراویداروم انجام شد و چهارهفته بعد آزمون عملکرد تیروئید تکرار گردید که آزمون های تیروئید در 11 نفر از آنان بعد از چهارهفته طبیعی شد اما در 22 نفر آزمون ها هنوز غیرطبیعی باقی مانده بود. برای این افراد PTU شروع و Anti-TPO درخواست شد. در 3 نفر از آنان Anti-TPO مثبت بود. آزمون های ماهانه ی تیروئید درخواست و براساس آن دوز PTU تعدیل شد. میانگین مدت درمان با PTU در گروه با Anti-TPO منفی، 2.76 ماه و میانگین دوز دارو در این عده 20±60 میلی گرم در روز بود. این میزان در گروه با Anti-TPO مثبت، میانگین دوز دارو 57±170 میلی گرم در روز و میانگین مدت درمان 5.33 ماه در زمان حاملگی بود. یک ماه بعد از زایمان آزمون های عملکرد تیروئید انجام شد. در سه نفر از افرادی که Anti-TPO مثبت داشتند، PTU ادامه یافت و درگروه با Anti-TPO منفی که در زمان حاملگی PTU قطع شده بود، آزمون های تیروئید کاملا طبیعی بود.
بروز اختلال عملکرد تیروئید در هیپرامسیس گراویداروم در این مطالعه حدودا 35% بود که 20% از آنان نیاز به درمان آنتی تیروئید با دوز کم و مدت زمان کوتاه داشتند و بهبود در علایم بالینی و اضافه وزن به وضوح در آنان مشاهده شد. در این مطالعه درصد نوزادان دختر در هیپرامسیس گراویداروم بالاتر بود که این نتیجه با نتایج به دست آمده از مطالعه های دیگر هم خوانی داشت.