پایش شیوع گواتر و میزان ید ادرار در دانش آموزان 10-7 ساله استان کهکیلویه و بویراحمد سال 1380

کمبود ید و اختلالات ناشی از آن به عنوان یک مشکل عمده بهداشتی- تغذیه ای در ایران از سال ها قبل شناخته شده است. استان کهکیلویه و بویر احمد یکی از مناطقی است که در مطالعات قبل از ید رسانی، دارای شیوع بالای گواتر آندمیک بوده است. در ایران برنامه کنترل و پیشگیری از بروز این اختلالات از جمله تولید و توزیع نمک یددار از سال 1368 به مرحله اجرا درآمده است. به منظور پایش برنامه کشوری مبارزه با کمبود ید در سال 1380، این بررسی در دانش آموزان 7 تا 10 ساله استان کهکیلویه و بویر احمد انجام شد.
طی یک بررسی توصیفی- مقطعی از طریق نمونه گیری تصادفی تعداد 1200 دانش آموز (به تعداد مساوی دختر و پسر) انتخاب شدند. شیوع گواتر از طریق معاینه بالینی انجام و طبق تقسیم بندی سازمان جهانی بهداشت درجه بندی شد. نمونه ادرار از یک دهم نمونه ها اخذ گردید و اندازه گیری ید ادرار به روش هضم انجام شد.
درصد کلی گواتر در دانش آموزان استان 7.7% به ترتیب در دختران و پسران 6.5% و 8.7% بود. میانه ید ادرار در جمعیت مورد مطالعه 17.7?g.dl بود. در 84.7% موارد ید ادرار بیشتر از? g.dl 10 بود و سطح ید ادرار کمتر از? g.dl 5 در 14.3% موارد وجود داشت. هیچ یک از افراد ید ادرار کمتر از? g.dl 2 نداشتند. تفاوتی در شیوع گواتر و میزان ید ادرار بین دو جنس و نیز بین دانش آموزان شهر و روستا مشاهده نشد.
یافته های این بررسی نشان میدهد که در مقایسه با بررسی کشوری سال 1375، درصد گواتر در دانش آموزان کاهش معنی داری داشته و ید ادرار دانش آموزان استان کهکیلویه و بویر احمد همچنان در حد مطلوب سازمان جهانی بهداشت می باشد. لذا استان کهکیلویه و بویر احمد در زمره مناطق "عاری از کمبود ید" محسوب می شود.