بررسی تغییرات عملکردی اجزاء سیستم کمپلمان در بیهوشی های عمومی و ناحیه ای

مشکلات و عوارض حاصل از اعمال جراحی، در بسیاری از موارد به دلیل طولانی بودن سیر بیهوشی و بی دردی در بیماران است. بدون شک این فرآیند در پی تجویز مقادیر مختلف و متنوع از انواع داروهایی است که می تواند با تاثیر بر جریان خون کبدی، سیستم دفاع طبیعی و هوموستاز را به خطر انداخته و با تغییر در مکانیسم های ایمنی، وضعیت بیمار را در جهت حساسیت به عفونت ها، مختل نماید. یکی از مواردی که در این روند مورد اهمیت است فعالیت آبشاری و حفاظتی سیستم کمپلمان می باشد. در این پژوهش بر آن شدیم تا اثر بیهوشی را بر عملکرد سیستم کمپلمان مورد بررسی قرار دهیم.
در این مطالعه مقطعی 30 نمونه سرم متعلق به دو گروه بیمار که تحت اعمال جراحی ارتوپدیک قرار گرفتند، اخذ گردید. نیمی از نمونه ها تحت بیهوشی عمومی و نیمی دیگر تحت بی حسی ناحیه ای قرار گرفتند. همچنین، 30 نمونه 24 ساعت پس از اتمام عمل جراحی و برقراری بیهوشی تهیه شد. نمونه ها به دو گروه G و R و زیر گروه های G24, G1 و R24, R1 تفکیک گردیدند. با تعیین اندکس CH50، آزمون برآورد سنجش فعالیت همولیتیک کمپلمان انجام پذیرفت. از روش لوله ای کوپنسکی و بافرورونال استفاده شد.
نمونه های مربوط به گروه بیهوشی عمومی، تفاوت معنی داری را در جهت کاهش فعالیت کمپلمان، قبل و بعد از عمل نشان دادند. گروه تحت بی حسی ناحیه ای کاهش معنی دار در فعالیت کمپلمان قبل و بعد از جراحی نشان ندادند. بین دو گروه از حیث کاهش در اندکس CH50 ظرف 24 ساعت پس از عمل جراحی تفاوت معنی داری ملاحظه شد. قبل از برقراری بی حسی و یا بیهوشی هیچگونه تفاوتی از حیث اندکس CH50 بین دو گروه ملاحظه نشد.
نتایج نشان داد بیهوشی عمومی تاثیر کاهشی بر روند فعالیت همولیتیک کمپلمان دارد. چنانچه بیماران از حیث سن و طول مدت عمل جراحی هماهنگی داشته باشند، می توان اعلام نمود که بیهوشی عمومی منجر به بروز صدمات عملکردی بر سیستم کمپلمان می گردد.