نقش حمایت اجتماعی، بهزیستی معنوی و خودکارآمدی در پیش بینی بهزیستی ذهنی سالمندان

شناسایی عوامل مرتبط با بهزیستی روانی سالمندان، یکی از موضوعات مورد علاقه ی حوزه ی روان شناسی سالمندی است. بنابراین هدف این پژوهش، بررسی نقش حمایت اجتماعی، بهزیستی معنوی و خودکارآمدی در پیش بینی بهزیستی ذهنی سالمندان بود. این پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه ی آماری را کلیه ی سالمندان شهر شیراز تشکیل می-دادند. در این مطالعه 350 سالمند بالاتر از 60 سال شهر شیراز به روش نمونه گیری خوشه ایاز مناطق مختلف شهری جهت شرکت در پژوهش انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه های حمایت اجتماعی (وینفیلد، وینفیلد، و تیگمان، 1992)، بهزیستی معنوی (پالوتزین و الیسون، 1982)، خودکارآمدی (شرر و همکاران، 1998) و بهزیستی ذهنی (کیس و ماگیارمو، 2003) استفاده شد. نتایج حاصل از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که رابطه ی دو متغیری بهزیستی ذهنی با حمایت اجتماعی، بهزیستی معنوی و خودکارآمدی، مثبت و معنی دار است (001/0≥P). نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد که 85 درصد از واریانس بهزیستی ذهنی سالمندان از طریق حمایت خانواده و دوستان، بهزیستی مذهبی، بهزیستی وجودی و خودکارآمدی قابل پیش بینی است. نتایج این پژوهش تلویحات مهمی در خصوص اهمیت متغیرهای مستقل در حفظ بهزیستی هیجانی، روانشناختی و اجتماعی سالمندان داشت.