نقش واسطه ای سوءرفتار با سالمندان در رابطه بین زایندگی و انسجام خود

هر ساله صدها هزار نفر از افراد سالخورده مورد سوء استفاده و غفلت قرار می گیرند. بسیاری از قربانیان در زمره ی افراد سالمند و آسیب پذیری قرار دارند که نمی توانند به خویش کمک کنند و برای رفع نیاز های اولیه ی خود به دیگران نیازمندند. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه ای سوء رفتار با سالمندان در رابطه ی بین زایندگی و انسجام خود انجام شد. در مطالعه ای توصیفی از نوع همبستگی، جامعه ی آماری شامل تمامی سالمندان شهر کرمانشاه بود. تعداد 113 نفر از سالمندان به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسش نامه های سوء رفتار نسبت به سالمندان (هروی کریموی، رژه، فروغان، و منتظری،1390)، زایندگی لویولا (مک آدامز و دی سانت. آوبین، 1992) و انسجام خود (ریف و هینکه، 1983) بودند. به منظور تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج تحلیل ها نشان داد که بین نمره ی کلی غفلت از سالمندان و خرده مقیاس های سوءرفتار مالی، سوء رفتار روان شناختی، و غفلت مالی با ادراک از زایندگی همبستگی وجود دارد. همچنین متغیر انسجام خود با نمره ی کلی غفلت از سالمندان، و خرده مقیاس های سوء رفتار مالی، سلب اختیار، طردشدگی، غفلت عاطفی همبستگی داشت. سوء رفتار با سالمندان توانست در رابطه ی بین ادراک از زایندگی و انسجام خود نقش واسطه ای ایفا کند. بنابراین می توان چنین نتیجه گرفت که در انتقال از مرحله ی تحولی میانسالی به بزرگسالی سهم عوامل محیطی همچون سوء رفتار با سالمندان بسیار حائز اهمیت است و می توان مداخلاتی برای پیشگیری یا ممانعت از این نوع رفتار به کار برد.