اثربخشی درمان بر اساس بهبود کیفیت حیطه های زندگی بر عواطف مثبت و منفی زنان سالمند

بهبود کیفیت زندگی سالمندان رابطه ی اثبات شده ای با ابعاد سلامتی روانی و بهزیستی ذهنی آن ها دارد. این مطالعه جهت بررسی اثربخشی درمان بر اساس بهبود کیفیت حیطه های زندگی بر عواطف مثبت زنان سالمند ساکن شهر کرمانشاه انجام گرفت. روش این مطالعه، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری مطالعه شامل تمامی زنان عضو مراکز روزانه ی سالمندان شهر کرمانشاه می شد. نمونه ی مورد نظر با استفاده از نمونه گیری خوشه ایاز میان 214 نفر از زنان سالمندی انتخاب شد که در مرکز روزانه ی فرزانگان کرمانشاه عضویت داشتند. 30 زن سالمند واجد شرایط شرکت در این مطالعه بودند که به طور تصادفی و با همتاسازی در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند (دو گروه 15 نفری). سالمندانی که در گروه های آزمایشی قرار داشتند، هشت جلسه (هر هفته یک جلسه) روان درمانی بر اساس بهبود کیفیت حیطه های زندگی را دریافت کردند و گروه کنترل در این زمان هیچ مداخله ای دریافت نکرد. ابزار این پژوهش شامل پرسش نامه ی جمعیت شناختی، و عاطفه ی مثبت و منفی (واتسون، 1998) بود که در مرحله ی پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری توسط اعضای گروه آزمایش و کنترل تکمیل شدند. نتایج تحلیل کواریانس چند متغیره نشان داد که درمان بر اساس بهبود کیفیت حیطه های زندگی در افزایش عواطف مثبت و کاهش عواطف منفی زنان سالمند موثر است (001/0P<). آزمون پیگیری دوماهه نشان داد که دستاوردهای مداخله در افزایش عواطف مثبت و کاهش عاطفه ی منفی حفظ شده است. بنابراین توصیه می شود که این روش درمانی به عنوان یکی از درمان های حمایتی توسط روان شناسان و پزشکان شاغل در حوزه ی سالمند مورد استفاده قرار گیرد.