بررسی اثر ویتامین E بر رهایش گلوتامات در استریاتوم مغز و سفتی عضلانی در مدل حیوانی بیماری پارکینسون

بیماری پارکینسون، یک بیماری وابسته به سن و پیشرونده ناشی از تحلیل رفتن نورونهای سیستم دوپامینرژیک در جسم سیاه – استریاتوم می باشد. علاوه بر این، مشخص شده است که در این بیماری فعالیت سیستم گلوتاماترژیک افزایش می یابد. با توجه به نقش رادیکالهای آزاد و عوامل اکسیداتیو، از جمله متابولیت های مشتق شده از گلوتامات در بروز این بیماری، تحقیق در مورد اثر عوامل اکسیدان و آنتی اکسیدان مورد توجه بسیاری از دانشمندان قرار گرفته است. در این مطالعه، اثر تجویز داخل صفاقی ویتامین E بر میزان رهایش گلوتامات استریاتوم مغز و سفتی عضلانی در مدل حیوانی بیماری پارکینسون ایجاد شده با 6- هیدروکسی دوپامین در موش صحرایی مورد بررسی قرار گرفت.
موشهای صحرایی نر نژاد Wistar در محدوده وزنی 230-280 گرم به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند. در تمام گروه ها پروب میکرودیالیز در استریاتوم مغز حیوانات کاشته شد. گروه آزمایش شامل زیر گروه های پارکینسونی شده (تخریب بخش متراکم ماده سیاه، SNc با 6-هیدروکسی دوپامین، 8 میکروگرم/ 4 میکرو لیتر / در رات)، شاهد درمان (دریافت روغن کنجد به عنوان حلال دارو)، درمان1 (ویتامین 100, Eمیلی گرم / کیلوگرم) و درمان 2 (ویتامین 200, E میلی گرم / کیلوگرم) بود. در هر گروه بعد از دو هفته تجویز داخل صفاقی ویتامین E یا حلال آن، عمل میکرودیالیز انجام گرفت و جهت اندازه گیری میزان گلوتامات از HPLC استفاده شد. همچنین آزمون مورپورگو قبل و بعد از پارکینسونی شدن حیوانات و نیز در گروه های مختلف قبل و بعد از درمان برای بررسی سفتی عضلانی انجام گرفت.
نتایج این بررسی نشان داد که ترزیق داخل صفاقی 100 میلی گرم / کیلوگرم ویتامین E باعث کاهش گلوتامات نشده است اما به طور معنی داری (p<0.002) باعث کاهش سفتی عضلانی گردید. با وجود این، تزریق داخل صفاقی 200 میلی گرم / کیلوگرم ویتامین E باعث کاهش معنی دار سفتی عضلانی (p<0.009) و نیز گلوتامات در استریاتوم (p<0.02) گردید.
نتایج این مطالعه نشان می دهد که متعاقب ابتلا به پارکینسون، درمان با ویتامین E احتمالا از طریق ماهیت آنتی اکسیدانی خود، موجب کاهش گلوتامات و متابولیت های اکسیداتیو آن در استریاتوم مغز می شود و از این طریق بخشی از اختلال ناشی از فقدان دوپامین در سیستم دوپامینرژیک جسم سیاه – استریاتوم را جبران می نماید که به نوبه خود باعث کاهش سفتی عضلانی می شود.