بررسی میزان بروز و ریسک فاکتورهای ایجاد دیابت قندی پس از پیوند کلیه

بدنبال پیوند کلیه عوارض طبی متعددی ایجاد می شود که عمدتا مربوط به داروهای ایمونوساپرسیو می باشد. از جمله این عوارض می توان از دیابت قندی جدید نام برد. دیابت قندی معمولا ارتباط زیادی با مصرف کورتیکوستروئیدها دارد ولی عوامل مهم دیگری چون مصرف سیکلوسپورین و در طی سال های اخیر تاکرولیموس نیز اضافه شده اند. با توجه به افزایش مرگ و میر ناشی از افزایش خطر بیماری های کاردیوواسکولر و از دست دادن کلیه پیوندی بدنبال دیابت قندی جدید بر آن شدیم که میزان بروز و ریسک فاکتورهای دیابت را در بیماران پیوند شده در بیمارستان گلستان اهواز بررسی کنیم.
در این مطالعه 323 بیمار که قبل از پیوند فاقد دیابت بودند مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران شامل 180 مرد و 143 زن بودند.
نتایج نشان داده اند که 28 بیمار (8.66 درصد) پس از پیوند دچار دیابت شدند که بیشترین میزان بروز در 6 ماهه اول پس از پیوند بود. تمام بیماران در 5 سال اول پس از پیوند دچار دیابت شده و هیچ بیماری پس از 5 سال مبتلا به دیابت نشد. بیشترین بروز بیماری در دهه چهارم و پنجم زندگی بوده است.
میزان بروز بیماری در مطالعه ما مشابه میزان بروز آن در سایر مطالعاتی است که رژیم درمانی ایمونوساپرسیو آنها شامل سیلکوسپورین بوده است و کمتر از میزان بروز در رژیم های حاوی تاکرولیموس می باشد و بنظر می رسد که ریسک فاکتورهای عمده برای بیماری شامل مصرف کورتیکوستروئید، سیکلوسپورین، سن بالا، جنس مرد، هپاتیت C و دهنده کلیه غریبه باشد. بنابراین توصیه می شود با توجه به عوارض دیابت پس از پیوند در پیگیری این بیماران بصورت دوره ای قند خون ناشتا در هر ویزیت بررسی گردد.