بررسی میزان بهبود Carhart Noth پس از جراحی استخوان رکابی در مبتلایان به اتواسکلروز

.(CN) Carhart Notch یکی از معیارهای اصلی تشخیصی ادیومتریک اتواسکلروز است. این یک الگوی غیر طبیعی تمپانومتری ناشی از فیکساسیون استخوان رکابی و لذا بی تحرکی نسبی پری لنف می باشد. تحقیق حاضر با هدف بررسی تغییرات این پدیده در اعمال جراحی اتواسکلروز انجام شده است.
یکصد و سی بیمار و یکصد و چهل و شش گوش مبتلا به اتواسکلروز در این طرح بررسی شدند. بیماران دو هفته قبل و شش ماه پس از عمل جراحی (اعم از استاپد کتومی و استاپدوتومی) تحت ادیومتری قرار گرفتند و متوسط افت انتقال استخوانی در فرکانس های 500و1000و 2000 و 4000 هرتز (با خط مبنای 800HZ) بعنوان میزان عددی کارها رت ناچ محاسبه گردید. این میزان عددی قبل و بعد از عمل مورد بررسی و مقایسه قرار گرفتند.
میانگین بهبود کارهارت ناچ در فرکانسهای 500،1000،2000،4000، هر تز در استاپد کتومی به ترتیب 3،5.5،10.4و3 دسی بل و در استاپدتومی 4،5.8،9.6و4.2دسی بل بدست آمد. میانگین بهبود CN بطور کلی در هر فرکانس ذکر شده در بالا به ترتیب 3.8،5.7،9.6و4.2دسی بل و در کل بیماران 5.7 دسی بل است.
در مطالعه حاضر مشخص شد کارهارت ناچ پس از عمل جراحی اعم از استاپدکتومی یا استاپدوتومی در فرکانس های 500،1000،2000،4000 هرتز بطور معنی داری بهبود می یابد. این بهبود بیشتر در فرکانس 2000 به میزان 9.8 و کمترین بهبود در فرکانس 500 به میزان 3.8 بود. همچنین میان نوع عمل و میزان بهبود در شنوایی از راه استخوان Bone Conduction (B.C) تفاوت معنی داری مشاهده نشد.