بررسی اثر آنتی اکسیدانی کاپتوپریل بر روی سمیت ناشی از پاراکوات در میتوکندری های جدا شده کبد موش صحرایی

هدف از این مطالعه نشان دادن توانایی کاپتوپریل به عنوان یک داروی تیول دار مهارکننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین در جلوگیری از سمیت ناشی از پاراکوات درمیتوکندری های جدا شده از کبد رت می باشد.
در این مطالعه ابتدا میتوکندری های کبد موش صحرایی به وسیله سانتریفوژ یخچال دار جدا گردیدند. غلظت های مختلف پاراکوات (mM0.1 تا mM100) و کاپتوپریل (mM0.08 تا mM1) برای به دست آوردن دوز مناسب پاراکوات و دوز موثر کاپتوپریل (sub maximal) به وسیله تعیین متغیرهای درصد بقای، LC50، شاخص پراکسیداسیون لیپیدی (TBARs)، فعالیت آنزیم کاتالاز CAT activity))، میزان گلوتاتیون اکسید و احیاء ((GSH، GSSG و تورم میتوکندریایی (Mitochondrial swelling) مورد ارزیابی قرار گرفت.
میزان LC50 (2.386±5.761) با روش MTT assay به دست آمد. در بررسی دوز - پاسخ غلظت های مختلف پاراکوات اختلاف معنی داری در غلظت های بالای mM1 با همدیگر و گروه کنترل مشاهده گردید. در بررسی دوز-پاسخ غلظت های مختلف کاپتوپریل کاهش معنی داری در دوز mM0.1 و بالاتر با گروه کنترل مشاهده گردید. در بررسی هم زمان تیمار پاراکوات (mM5) با کاپتوپریل (mM0.08) کاهش معنی داری در سمیت ناشی از پاراکوات در بررسی شاخص های ذکر شده بالا مشاهده گردید (P<0.001).
نتایج این آزمایشات نشان می دهد که کاپتوپریل به دلیل دارا بودن گروه تیول می تواند به عنوان یک آنتی اکسیدان اگزوژنوس در کاهش سمیت میتوکندریایی ناشی از پاراکوات و دیگر مواد تولیدکننده رادیکال های آزاد موثر باشد.