ارزیابی تکوین جنین های قبل از لانه گزینی موش نژاد NMRI در محیط های کشت مختلف

تعیین محیط کشت مناسب برای تکوین موش نژاد NMRI تکوین جنین های مرحله پیش هسته موش نژاد NMRI به دنبال هورمون درمانی با گنادوتروپین حاصل از مادیان (PMSG) و گنادوتروپین کوریونی (HCG) به مدت 5 روز در محیط های کشت T6، KSOM، CZB، M16 و محیط های متوالی G-1TM ver3 و G-2TM ver3 بررسی شد.
نرخ تشکیل جنین 24 ساعت پس از لقاح در گروه های آزمایشی T6، KSOM،CZB، M16 و محیط های متوالی G-1TM ver3 و G-2TM ver3 به ترتیب 83.5، 97.4، 100، 90.5 و 90.9 درصد بود که بالاترین تعداد در گروه CZB و سپس KSOM مشاهده شد و نسبت به گروه های T6، M16 و محیط های متوالی G-1TM ver3 و G-2TM ver3 اختلاف معنی داری نشان دادند. در گروه 96.3 CZB درصد جنین ها به مرحله بلاستوسیست رسیدند که نسبت به سایر گروه ها بالاترین درصد بود و اختلاف معنی داری نسبت به گروه های دیگر نشان داد. میزان تشکیل بلاستوسیست در گروه های T6، M16، KSOM و محیط های متوالی G-1TM ver3 و G-2TM ver3 به ترتیب 80.2 درصد، 82.1 درصد، 77.6 درصد و 87.5 درصد بود. بالاترین میزان بلاستوسیست در حال خروج از زوناپلوسیدا در گروه محیط های متوالی G-1TM ver3 و 76.1) G-2TM ver3 درصد) و پس از آن در گروه 66.4) KSOM درصد) و کمترین آن گروه 60.3) M16 درصد) دیده شده است. همچنین میزان جنین های دژنره شده 5 روز پس از کشت در گروه محیط های متوالی G-1TM ver3 و G-2TM ver3 کمترین میزان در مقایسه با سایر گروه نشان می دهد که اختلاف آن با گروه 51.6) T6 درصد) معنی دار است (p<0.01).
نتایج این مطالعه نشان می دهد محیط های کشت، KSOM، CZB و محیط های متوالی G-1TM ver3 و G-2TM ver3 محیط های مناسبی برای تکوین جنین های پیش از لانه گزینی موش نژاد NMRI هستند. به نظر می رسد تفاوت تکوین جنین های موش در محیط های مختلف ناشی از تفاوت غلظت ترکیبات و مکمل های محیط (آمینواسیدها) باشد.