بررسی تجویز مزمن عصاره بابونه بر بیان c-fos هنگام قطع مصرف مورفین در موش سوری نر بالغ

بررسی اثر تسکینی تجویز مزمن عصاره هیدروالکلی بابونه (30 میلی گرم بر کیلوگرم) بر میزان وابستگی به مورفین با ارزیابی رفتار پرش و بیان فاکتور رونویسی c-fos در مغز موش سوری نر بالغ به هنگام قطع مصرف آن در این تحقیق موش سوری نر به گروه های دریافت کننده: مورفین + سالین، مورفین + نالوکسان، مورفین + عصاره مزمن بابونه + نالوکسان، مورفین + سالین + نالوکسان و سالین + نالوکسان تقسیم شدند. برای ایجاد وابستگی از دوز فزاینده مورفین طی چهار روز استفاده شد و جهت قطع مصرف مورفین نالوکسان (5 میلی گرم بر کیلوگرم) تزریق شد. گروه دریافت کننده بابونه مزمن، هم زمان عصاره آن را طی چهار روز با مورفین به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. در بررسی رفتاری، علامت پرش بلافاصله پس از تزریق نالوکسان به مدت نیم ساعت ارزیابی شد و در بررسی سلولی mRNA بافت مغز نود دقیقه پس از تیمارها در هر گروه استخراج شد. با استفاده از پروب نشان دار c-fos و بتااکتین (کنترل مثبت) و روش dot bloting، میزان بیان c-fos آنالیز شد.
میزان رفتار پرش و بیان c-fos در سندرم ترک افزایش یافت و استفاده مزمن از عصاره بابونه به همراه مورفین علاوه بر کاهش قابل ملاحظه رفتار پرش، باعث کاهش میزان فاکتور رونویسی c-fos در مغز، به هنگام قطع مصرف مورفین شد.
به نظر می رسد عصاره بابونه اثر تسکینی خود را از طریق تنظیم بیان فاکتور رونویسی c-fos، اعمال می کند بنابراین می تواند یک اثر پایدار مهاری بر پدیده اعتیاد به مورفین نشان دهد.