بررسی میزان کفایت دیالیز در بخش همودیالیز بیمارستان اکباتان همدان

بیماری های قلبی - عروقی و عدم کفایت دیالیز اصلی ترین عوامل تعیین کننده ناتوانی و مرگ و میر در بیماران دیالیزی می باشد. بالا بردن کفایت دیالیز در پیش آگهی بیماران دیالیزی کاملا موثر است. هدف از این مطالعه تعیین کفایت دیالیز در بیماران تحت همودیالیز در بخش دیالیز بیمارستان اکباتان همدان در سال 1384 می باشد.
این مطالعه از نوع توصیفی - مقطعی است که جامعه آماری آن را بیماران تحت همودیالیز در طول مدت مطالعه تشکیل می داد. در این مطالعه 42 بیماری که تحت همودیالیز قرار داشتند مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده های لازم عبارت بودند از: وزن بیمار قبل از دیالیز، وزن بیمار بعد از دیالیز، میزان اولترافیلتراسیون دستگاه، اوره نیتروژن خون قبل و بعد از دیالیز، مدت زمان دیالیز، سرعت جریان خون، ضریب کلیرانس فیلتر، سرعت جریان محلول دیالیز، این داده ها از بیماران جمع آوری و در یک برگ چک لیست ثبت گردید و پس از ورود داده ها به کامپیوتر نسبت به محاسبه پارامتر های Kt/V و URR (Urea Reduction Ratio) محاسبه Kt/V بر اساس فرمول لگاریتمی دایگرداس 2 انجام شد و جهت نمونه گیری نیز، دو دقیقه قبل از نمونه گیری دور پمپ ماشین روی 50 میلی لیتر در دقیقه تنظیم و از ست شریانی قبل از دیالیزور نمونه تهیه می شد.
با توجه به نتایج حاصله از محاسبه URR مشخص گردید که 35.7% از بیماران دارای URR برابر و یا بیش از 65 درصد بودند که این میزان مطابق با شاخصهای استاندارد بوده و بیانگر کفایت دیالیز می باشد. 38.1% از بیماران نیز دارای URR نزدیک به میزان مطلوب (یعنی 65-55 درصد) و بقیه افراد که حدود 25.1% بودند URR کمتر از میزان مطلوب داشتند. در مورد Kt/V نیز 26.2% از بیماران دارای Kt/V برابر 1.7-1.21 بودند که دارای کفایت خوب دیالیز و 50% از بیماران نیز دارای Kt/V نزدیک به میزان مطلوب (1.2-0.9) و بقیه افراد که حدود 23.8 درصد بودند کفایت دیالیزی کمتر از حد مطلوب بودند.
نتیجه نهایی: بر اساس نتایج این مطالعه مشخص شد که دیالیز انجام شده در مرکز دیالیز مذکور دارای کفایت (URR, Kt/V) نزدیک به حد استاندارد بوده است.