از بازخورد دانش پژوهانه و فرهنگ دانش پژوهی به همه سالاری آموزش و فرهنگ همه سالاری

شاید واژه همه سالاری برای خواننده تازگی داشته باشد، چون در هیچ واژه نامه ای دیده نمی شود، ولی با همه تازگی اش نا آشنا نیست چون برساخته از دو واژه و یک واژه آشناست. واژه های مردم سالاری، پدرسالاری، مردسالاری، و زن سالاری آشناترند و آشنایی با آن ها به خواننده کمک می کند که واگوی همه سالاری را دریابند. در همه این واژه ها، مراد از سالار، به گفته معین (1376)، سرکرده، سردار، و فرمان فرماست و واژه»ی«هم نشان دهنده پدیده ای است که با هر یک از این نام ها نامیده می شود: مراد از مردم سالاری پدیده ای است که در آن مردم فرمان فرمایی می کنند، همان گونه که زن سالاری به جاوگاهی گفته می شود که در آن زن فرمان فرماست. ولی «مردم» نه تنها در برگیرنده زنان و مردان، پدران، مادران، و فرزندان است، که گروه های کوچک و بزرگ را نیز در بر می گیرد و سالاری هر یک از این ها می تواند سالاری مردم پنداشته شود. از این رو واژه همه سالاری می تواند گویاتر و درست تر باشد چون به واگوی فرمان فرمایی همگان است. برای اینکه یک همه سالاری کارایی داشته باشد، بایسته است که زیر ساخت ویژه ای داشته باشد. این زیر ساخت ویژه همانا فرهنگ همه سالاری است. مراد از فرهنگ آگاهی ها، رفتارها، و ارزش هایی هستند که به یک گروه توان خودگردانی می دهند. در یک همه سالاری، ناهمانند با جاهایی که فرد سالار یا گروه سالار و خواهان پدیدآوری باز خورد سرسپارانه اند، آماج سامانه پدید آوری شهروندانی با دیدگاه های ناوابسته، پرسا، بخرد، و آشنا و آگاه با نهاد و نمود همه سالاری است. همه سالاری آموختنی است و آموختن آن نباید به بخت واگذاشته شود بلکه شایسته است که برای آن نه تنها برنامه ریزی شود که بن گویه های آن در سامانه آموزشی و کارکرد های آن به کار برده شوند. یکی از راهکارهای چنین کاری همانا گنجاندن پژوهش آموزی و پژوهش در برنامه ها و کارکردهای سامانه آموزشی یا گستراندن فرهنگ دانش پژوهی به این سامانه است. فرهنگ دانش پژوهی زمینه ساز پدیدآیی باز خورد دانش پژوهانه می شود.